Β. Δεύτερη Περίοδος (300-700 μ.Χ.). 2. Ποιητὲς καὶ Ὑμνῳδοὶ (300-700 μ.Χ.) Ε΄.

(Σχέδιο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Σωφρόνιος Ἱεροσολύμων (7ος αἰῶνας). ῎Αριστος μουσικὸς καὶ ὑμνογράφος. ῎Εγραψε τροπάρια, στιχηρὰ ἰδιόμελα τῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῶν Χριστουγέννων, τῶν Θεοφανίων, τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ (“Φωνὴ Κυρίου” ) καὶ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Εἶναι ὁ Πρῶτος ποιητὴς τῶν Τρι¥ωδίων καὶ τοῦ Στιχηραρίου.

          Γεώργιος Πισίδης (7ος αἰῶνας). ῎Εξοχος ποιητὴς καὶ ᾀσματο-γράφος11. Διετέλεσε διάκονος τῆς Ἁγίας Σοφίας. Τὰ ἔργα του διακρίνονται γιὰ τὴν προσήλωσή τους στὴν ᾿Αρχαία παράδοση.

          ᾿Ανδρέας Κρήτης (7ος αἰῶνας). ᾿Επίσκοπος Κρήτης. ῎Αριστος ὑμνογράφος καὶ μελοποιός. Μελοποίησε τοὺς Αἴνους τῶν Χριστου-γέννων καὶ πολλὰ δοξαστικά. Εἶναι ὁ εἰσηγητὴς τῶν Κανόνων τῆς ᾿Εκκλησίας. Τὸ σπουδαιότερο ἔργο του εἶναι ὁ Μεγάλος Κανόνας “Βοηθὸς καὶ Σκεπαστής...” , ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖται ἀπὸ 280 τροπάρια, ποὺ ψάλλεται τὸ βράδυ τῆς Τετάρτης της Ε΄ἑβδομάδας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

          ῾Ρωμανὸς ὁ Μελῳδὸς (6ος αἰῶνας). Ὁ Μέγιστος τῶν ὑμνογράφων τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Εἶναι ὁ ποιητὴς τῶν Κοντακίων (ἔγραψε πάνω ἀπὸ 1000), μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ τὰ περίφημα “Ἡ Παρθένος σήμερον...”, “᾿Επεφάνης σήμερον...”, “Ὡς ᾿Απαρχὰς τῆς φύσεως...”  κλπ. Ὁ 6ος αἰῶνας, ποὺ ἔζησε, θεωρεῖται ὡς ὁ “Χρυσοῦς Αἰὼν”  τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ὑμνογραφίας. Θαυμάζεται γιὰ τὸν μεγάλο ἐνθου-σιασμὸ καὶ τὸ βάρος τοῦ συναισθήματος, καθὼς καὶ γιὰ τὴ μεγαλο-πρέπεια τῆς γλώσσας, σὲ ὅλα τὰ ἔργα του. ῎Εγραψε πλῆθος ὕμνων γιὰ τὶς Δεσποτικές, Θεομητορικὲς ἑορτὲς καὶ γιὰ πολλὲς ἑορτὲς Ἁγίων.

          Στὸν ῾Ρωμανὸ ἀποδίδονται οἱ Οἶκοι τοῦ ᾿Ακαθίστου ὕμνου. ὑένοι μουσικολόγοι τῶν ὠνόμασαν “Νέον Πίνδαρον”  (τὰ ἔργα του εἶναι ἰσάξια τῶν ἀρχαίων λυρικῶν) καὶ“Μέγιστον ᾿Εκκλησιαστικὸν ποιητὴν τοῦ κόσμου”. Ὁ ῾Ρωμανὸς γεννήθηκε στὴ Συρία καὶ διέπρεψε στὴν Κωνσταντινούπολη.

(συνεχίζεται)