Θεόδωρος καὶ Θεοφάνης Γραπτοὶ (9ος αἰῶνας). Μοναχοὶ τῆς μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα στὴν Παλαιστίνη. Διακεκριμένοι ᾀσματο-γράφοι, ἔγραψαν κανόνες, ἰδιόμελα, παρακλητικοὺς κανόνες στὴ Θεοτόκο κ.ἄ. Γιὰ τοὺς ἀγῶνές τους ὑπὲρ τῶν εἰκόνων γνώρισαν πολλὲς διώξεις16. Ὁ Θεόδωρος πέθανε στὸν τόπο τῆς φυλακῆς του (᾿Απάμεια Βιθυνίας 830 μ.Χ.). Ὁ Θεοφάνης μετὰ τὴ λήξη τῆς εἰκονομαχίας καὶ τὸν θάνατο τοῦ ἀδελφοῦ του ἔγινε ᾿Επίσκοπος Νικαίας. Πέθανε τὸ 850 καὶ κατέλιπε πολλὰ μαθήματα (στιχηρά, ἰδιόμελα καὶ περίπου 150 κανόνες τῶν Μηναίων).
Θεοστήρικτος μοναχὸς (9ος αἰῶνας). Ὑμνογράφος καὶ μουσικὸς ἄριστος. ῎Εγραψε τὸν Μικρὸ παρακλητικὸ κανόνα πρὸς τὴν Θεοτόκο, ποὺ εἶναι παλαιότερος τοῦ Μεγάλου.
Γεώργιος Νικομηδείας (9ος αἰῶνας). ᾿Επίσκοπος, μουσικὸς καὶ ἱκανώτατος ῥήτορας τῆς ᾿Εκκλησίας. Μελοποίησε πολλὰ τροπάρια, δοξαστικά, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸ“Τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁ χορός...”, καὶ πολλοὺς κανόνες.
᾿Ιωσὴφ ὁ Ὑμνογράφος (840-883). ῞Ελληνας ἀπὸ τὴ Σικελία· ὁ ποιητὴς μὲ τοὺς περισσοτέρους (300) ᾀσματικοὺς κανόνες. Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους ἐκκλησιαστικοὺς ποιητές, γι᾿ αὐτὸ καὶ“κατ᾿ ἐξοχὴν” ὑμνογράφος ὠνομάστηκε.
Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (820-891). Διαπρεπὴς ῥήτορας, πολυμαθέστατος καὶ ᾀσματογράφος. ῎Εγραψε κανόνες, ἰδιόμελα καὶ ἕνα δοξαστικὸ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου (μερικοὶ τὸ ἀποδίδουν στὴν Κασσιανή). Καθιέρωσε τὸν Ἁγιασμὸ στὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανίων (συνέταξε τὸν Μικρὸ Ἁγιασμὸ) καὶ εἰσήγαγε τὸν ᾿Ακάθιστο ὕμνο στὴν ᾿Εκκλησιαστικὴ ἱερουργία.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου