Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περὶ Προσευχῆς Γ΄.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

* * *

Γιὰ νὰ μάθης τὴν Ἀδιάλειπτη Εὐχή, πρέπει νὰ ἀγωνίζεσαι γιὰ νὰ ἀποκτήσης ταπείνωσι, σιωπή, καὶ προθυμία.

Συμβαίνει μάλιστα νὰ εὐκολύνεσαι στὸ νὰ μαθητεύσης στὴν “Ἀδιάλειπτη Εὐχή”, ὅταν σοῦ συμβῆ κάποια θλίψις ἢ ἔχης κάποια βασανιστικὴ καὶ πιεστικὴ ἀνάγκη. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις, ὅ,τι κι ἂν κάνης, ἡ ψυχή σου δὲν βρίσκει ἀνάπαυσι καὶ παρηγοριά, παρὰ μόνο ἂν παρακαλῆς ταπεινὰ καὶ χωρὶς ἄγχος, τὸν Θεό.

Ἀφοῦ λοιπὸν δοκίμασες σὲ καιροὺς θλίψεως τὴν “Εὐχή”, καὶ αἰσθάνθηκες, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, τὴν ἀνείπωτη γλυκύτητά της, ὁπωσδήποτε ὠφελήθηκες! Τότε μπορεῖς εὔκολα νὰ συνεχίσης καὶ μετά, ὅταν δηλαδὴ θὰ περάση ἡ θλῖψις, τὴν προσπάθειά σου στὸ νὰ λέγης συνεχῶς τὴν “Εὐχή”, τῆς ὁποίας τὴν ἀνείπωτη γλυκύτητα ἤδη λίγο γεύτηκες, μὲ τὴν δοκιμασία, ποὺ ἔχεις προηγουμένως περάσει.

Πολλὲς φορὲς οἱ θλίψεις καὶ οἱ δοκιμασίες στὴ ζωή μας μπορεῖ νὰ ἀποτελέσουν τὸ πρῶτο εὐλογημένο ἔναυσμα γιὰ νὰ ἀρχίσουμε νὰ λέμε ἀδιακόπως τὴν γλυκυτάτη “Εὐχή”. Καὶ μετὰ, ἀφοῦ ἔγινε ἡ καλὴ ἀρχή, νὰ συνεχίσουμε, εἰ δυνατὸν γιὰ πάντα, νὰ λέμε τὴν “Εὐχή”!

Ἔτσι, οἱ θλίψεις καὶ οἱ δοκιμασίες μποροῦν νὰ γίνουν διδάσκαλοί μας στὴν προσευχή!

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».