ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ι΄. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Β΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ὅλες οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες, ἄσχετα τὸ ποιὸς τὶς ἐκφράζει αὐτές, ποὺ ἀμφισβητοῦν βασικότατο δόγμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι ἡ ἔναρξη τῆς ἀνθρώπινης Ὕπαρξης ἀρχίζει ἀμέσως ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς «σύλληψης», δηλαδὴ ἀπὸ τὴν πρωταρχικὴ στιγμὴ τῆς ἑνώσεως ἀνδρικοῦ σπέρματος καὶ γυναικείου ὠαρίου. Αὐτοὶ ποὺ διακηρύσσουν μὲ ἑωσφορικὴ αὐτοπεποίθηση καὶ ἀμετανόητο ἦθος τέτοιες ἀντιεκκλησιαστικὲς θεωρίες καθίστανται βάναυσα συνένοχοι γιὰ τοὺς φόνους ἀνθρωπίνων Ὑπάρξεων. Ἐννοοῦμε τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προχωροῦν μὲ ἐλαφρὰ τὴν καρδία σὲ τέτοια ἐγκλήματα, βασιζόμενοι στὶς θεωρίες θεωρουμένων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, τὰ ὁποῖα ὅμως, δυστυχῶς, καὶ στὸ προκείμενο θέμα ἔχουν αἱρετικὲς ἀπόψεις. Ὑπενθυμίζουμε τὸ φοβερὸ χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ἐὰν κανεὶς κηρύττῃ σὲ σᾶς εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ σᾶς κηρύττω καὶ ἀποτελεῖ τὸ μόνιμο καὶ διαχρονικὸ θεόπνευστο φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος καὶ χωρισμένος ἀπὸ τὸ Χριστό» (Γαλ. α΄ 8-9).

(συνεχίζεται)