ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ε΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Δ.) ΓΑΜΟΣ: ΜΥΣΤΗΡΙΟ ή ΤΕΛΕΤΗ;

Ὁ γάμος δὲν εἶναι μιὰ ἁπλὴ τελετή, ὅπως διατείνονται οἱ νεονικολαΐτες, τάχα καὶ θεολόγοι. Ἂν θὰ ἦταν μιὰ ἁπλὴ τελετή, τότε δὲν θὰ χρειαζόταν ἰδιαίτερη Ἀκολουθία (μιᾶς περίπου ὥρας), μὲ εἰδικὲς εὐχὲς καὶ μὲ μετάδοση εἰδικῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μιὰ ἁπλὴ γραφειοκρατικὴ διαδικασία θὰ ἦταν ἀρκετὴ γιὰ «νὰ γίνουν δεκτοὶ δύο ἄνθρωποι σὰν συζευγμένοι μέσα στὴν κοινότητα τῆς Ἐκκλησίας»[1], ὅπως ἐντελῶς ἀντιεκκλησιαστικῶς διατείνονται οἱ νεονικολαΐτες.

Ὁ γάμος ὅμως στὴν οὐσία του, εἶναι Ἱερὸ Μυστήριο, τὸ ὁποῖο νομιμοποιεῖ τὶς σχέσεις δύο ἀνθρώπων. Οἱ πνευματικὲς διαστάσεις τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου ἅπτονται ἄμεσα καὶ τοῦ θέματος τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνδρογύνου καὶ τῆς οἰκογενείας του. Τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μεταβάλλουν πράγματα, ἀλλοιώνουν καταστάσεις, μεταμορφώνουν γεγονότα, καθιστοῦν τὸ ἁμαρτωλὸ ἅγιο, τὸ ἀπαγορευμένο εὐλογημένο. Ἑπομένως πέντε λεπτὰ παραδείγματος χάριν πρὶν ἀπὸ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου ἡ σαρκικὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ εἶναι ἁμαρτία, ἐνῶ π.χ. ἔστω καὶ πέντε λεπτὰ μετὰ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου, ἡ σαρκικὴ σχέση δὲν εἶναι ἁμαρτία, διότι ἔχει πραγματοποιηθῆ τὸ μυστήριο[2].

Ὅπως ἀτυχέστατα ἀναφέρει ἐπώνυμο καὶ βαρύγδουπο ὄνομα στοὺς κύκλους τῶν ἱερέων ὅτι «οἱ ἀπαγορεύσεις τῶν προγαμιαίων ἐρωτικών σχέσεων εἶναι γιὰ …νευρωτικούς»[3]. Ἐὰν οἱ σαρκικὲς σχέσεις πρὸ τοῦ γάμου, ὅπου ὑπάρχει «ἀγάπη» δὲν εἶναι ἁμαρτία, τότε μποροῦν ἐλεύθερα τα ζευγάρια νὰ «ἀγαποῦν», ἀργότερα νὰ χωρίζουν, μετὰ νὰ ξαναδημιουργοῦν καινούργιους δεσμούς, ἀργότερα νὰ ξαναχωρίζουν καὶ ἡ κατάσταση αὐτὴ νὰ διαιωνίζεται. Αὐτὸ ὅμως δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ τὸν ἐλεύθερο ἔρωτα, σαρκολατρεία καὶ «δωρεὰν πορνεία»[4]. Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι τέτοιες καὶ παρόμοιες τοποθετήσεις δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ὁ διάβολος ἐπερχόμενος ὡς ἄγγελος φωτός[5].

(συνεχίζεται)

---

[1] Αὐτὰ τὰ λόγια εἶπε σύγχρονος θεολόγος σὲ ὁμιλία του στὴν Κύπρο. Βλ. Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου, Προγαμιαῖαι σχέσεις, πολιτικὸς γάμος, ἀμβλώσεις, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1986, σσ. 11-12. Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου, Ἄρθρα, Μελέται, Ἐπιστολαί, τόμος Α΄, Ἀθήνα 1986, σσ. 273-274.

[2] Ὅπως ἀναφέρει ὁ μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, πέντε λεπτὰ πρὶν ἀπὸ τὸν καθαγιασμὸ τῶν τιμίων δώρων, ἔχουμε ψωμὶ καὶ κρασί, ἐνῶ ἕνα δευτερόλεπτο μετά, ἔχουμε αὐτὸ τὸ θεωμένο Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου! Βλ. Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου, Προγαμιαῖαι σχέσεις, πολιτικὸς γάμος, ἀμβλώσεις, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1986, σ. 13.

[3] «Ἡ σύγχρονη ἀντίληψη περὶ πορνείας, ποὺ περιλαμβάνει κάθε ἐρωτικὴ ἐπαφὴ ἐκτὸς γάμου, εἶναι ἀνακριβής. Τὴν ἐποχὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀφοροῦσε τὴν ἐπίσκεψη ἑνὸς ἄντρα σὲ κάποιο οἶκο ἀνοχῆς. Μόνο οἱ παπάδες χρησιμοποιοῦν στὶς ἡμέρες μας τὸν ὅρο ΄΄προγαμιαῖες σχέσεις΄΄. Δὲν σημαίνει τίποτα, παρὰ μόνο γιὰ κάποια νευρωτικὰ ἄτομα, τὰ ὁποῖα ἔχουν δυσκολία μὲ τὸν ἔρωτα καὶ λένε ΄΄δὲν μπορῶ νὰ ἔχω ἐρωτικὲς ἐπαφές, γιατὶ τὸ ἀπαγορεύει ὁ παπᾶς΄΄».

(http://www.tovima.gr/world/article/?aid=370115#ixzz16ZsS5PU1)

[4] Βλ. Ἐπιφανίου Ἰ. Θεοδωροπούλου, Προγαμιαῖαι σχέσεις, πολιτικὸς γάμος, ἀμβλώσεις, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1986, σσ. 13-14.

[5] «αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός». Β΄ Κορ. 11, 14.