ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Α΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Εικόνα: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Α.) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟΣ

Νικολαϊτισμὸς ἦταν μιὰ γνωστικὴ αἵρεση τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων. Αὐτοὶ οἱ αἱρετικοὶ πίστευαν στὴν ὕπαρξη δύο «ἀρχῶν», οἱ ὁποῖες τάχα δεσπόζουν τοῦ σύμπαντος: Στὸν θεὸ τοῦ καλοῦ καὶ τὸν θεὸ τοῦ κακοῦ. Πίστευαν ἀκόμη καὶ στὴν κακότητα τῆς ὕλης, μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι τὴν ὕλη δημιούργησε ὁ Θεὸς τοῦ κακοῦ. Ἐπιζητοῦσαν τὴν ἀκολασία, νομιζόμενοι ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ φθείρεται ἡ σάρκα, δημιούργημα, κατὰ τὴν ἄποψή τους, τοῦ θεοῦ τοῦ κακοῦ. Ἀσχολοῦντο ἀκόμη μὲ τὶς εἰδωλικὲς θυσίες καὶ βρώση εἰδωλοθύτων. Μερικοὶ ἀντιαιρετικοὶ συγγραφεῖς ὑπέθεσαν, κακῶς, ὅτι ἀρχηγὸς τῶν Νικολαϊτῶν ἦταν ὁ Νικόλαος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ διακόνους. Σύμφωνα μὲ κάποια ἄποψη ἀντιαιρετικῶν συγγραφέων ὁ Νικόλαος εἶχε ὡραία σύζυγο καὶ ἤθελε νὰ ἐπιδοθῇ στὴν ἐγκράτεια. Ὅμως παρασύρθηκε σὲ λαγνεία καὶ παρέδωσε τὴ σύζυγό του σὲ χρήση ὅσων ἤθελαν νὰ ἀσελγήσουν μαζί της. Δικαιολογοῦσε μάλιστα αὐτὴ τὴν κατάσταση, λέγοντας ὅτι ἡ ἐπίδοση στὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες εἶναι χρήσιμη στὴ φθορὰ τῆς σάρκας, ἄρα καὶ τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος καὶ κατ’ ἀκολουθία στὴν τάχα ἐπίτευξη ὑψηλότερου πνευματικοῦ βίου.

(συνεχίζεται)