ΣΤ.) ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΣΤΟ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ B΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Οὐδέποτε ὁ Κύριος δὲν καυτηρίασε μὲ τέτοια ἰδιάζουσα προσωπική του δυναμική παρέμβαση ὁποιαδήποτε ἄλλη αἵρεση μέσα στοὺς αἰῶνες, ὅσο στηλίτευσε ἐν προκειμένῳ μέσα στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης τὴν αἵρεση τοῦ Νικολαϊτισμοῦ!

Εἶναι λοιπὸν τόσο ἐντονώτατα ἀπόβλητη ἡ ἀπεχθὴς αὐτὴ αἵρεση στὰ μάτια τοῦ Κυρίου καὶ ἑπομένως στὰ μάτια τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ κάθε πιστοῦ!

Ἡ αἵρεση τοῦ Νικολαϊτσιμοῦ, ἐὰν τὴν ἀναλύσουμε σὲ βάθος, εὔκολα μποροῦμε νὰ τὴν ἀποδείξουμε ταυτόσημη μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμού.
Μᾶς παρουσιάζεται αὐτὴ ὡς «ἄγγελος φωτὸς» (Β΄ Κορ. ια΄ 14) γιὰ νὰ ἐξαγγείλῃ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αὐτὸ τὸ ἐξωφρενικό: Ὅτι δηλαδὴ θὰ μποροῦσε κάποιος πιστὸς νὰ συνδυάσῃ ταυτόχρονα ἀφενὸς μὲν τὴν ἀμετανόητη διάπραξη σοβαρῶν σαρκικῶν παρεκτροπῶν, καὶ ἀφετέρου αὐτὸς ποὺ πράττει αὐτὰ νὰ αἰσθάνεται καὶ τάχα σωστὸς Χριστιανός! Νὰ μπορῇ μάλιστα αὐτὸς νὰ ἰσχυρίζεται τὴν τελείως σατανικὴ ἄποψη, ὅτι μὲ τὸ να διαπράττῃ αὐτὰ τὰ βδελυκτά, μπορεῖ νὰ εἶναι... ὑπερήφανος(!). Γι’ αὐτὰ τὰ αἰσχρὰ ποὺ διαπράττουν μερικοὶ ἔχουν τὴ σχιζοφρένεια νὰ θεωροῦν πὼς τοὺς ὁδηλοῦν στὴ... «θέωση»!!!

Ὦ! τῆς τοιαύτης και τοσαύτης ἐντελῶς ἀντιχρίστου βλασφημίας!
Καὶ τοῦτο τὸ θηρίο τῆς Ἀποκάλυψης «ἦν καὶ οὐκ ἔστιν» καθόσον μετὰ τὴν πρώτη ἀκμή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀκολούθως «οὐκ ἔστι», διότι τὸ ἐξαφάνισε ἡ ἀκαταμάχητη καὶ μέχρι θανάτου (Ἀποκ. β΄ 10) Πίστη τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!

(συνεχίζεται)