του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Ξυπνᾶμε τὸ πρωῒ καὶ τρέχομε νὰ
προλάβουμε. Τώρα τὸ τί θὰ προλάβουμε δὲν ξέρω οὔτε καὶ ἐγώ. Δουλεύουμε ἀπὸ τὸ
πρωῒ μέχρι τὸ βράδυ, γιὰ νὰ γίνουμε πλουσιώτεροι. Καὶ ὅμως ὁ Παπαδιαμάντης εἶχε
τὴ δυνατότητα νὰ γίνῃ πολὺ πλούσιος καὶ δὲν τὸ θέλησε.
Προσπαθοῦμε νὰ γίνουμε διασημότεροι,
νὰ ἀνεβοῦμε σὲ πιὸ μεγάλα ἀξιώματα καὶ τρέχουμε ξοπίσω ἀπὸ τὸ πάθος τῆς
φιλοδοξίας. Καὶ ὅμως ὁ ᾿Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης μποροῦσε νὰ γίνῃ πολὺ διάσημος
ἐν ὅσῳ ζοῦσε, καὶ ὅμως δὲν τὸ θέλησε, παρὰ μόνο πήγαινε καὶ ἔψελνε σὲ μικρὰ
ξωκκλήσια, ὅταν γίνονταν συχνὰ ἀγρυπνίες.
Σήμερα, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε,
περιποιούμεθα τὸ σῶμά μας, γεμίζουμε τὴν κοιλιά μας, προτοῦ κἂν πεινάσουμε,
βλέπουμε τὴ γυναῖκα σὰν μέσο ἡδονῆς καὶ κάνουμε τόσες αἰσχρὲς πράξεις, ὅσες
ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ φανταστῇ κανείς.
Καὶ ὅλο τρέχομε καὶ ποτὲ δὲν σταματᾶμε.
Βομβαρδιζόμαστε καθημερινὰ ἀπὸ τόσες εἰκόνες ἀπὸ τὴν τηλεόραση, καὶ οὔτε κἂν
ἔχουμε τὸν χρόνο νὰ σκεφτοῦμε αὐτό, ποὺ βλέπουμε, διότι σὲ δέκατο τοῦ
δευτερολέπτου ἀλλάζουν οἱ εἰκόνες. Καὶ γι’ αὐτὸ ἔχουμε γίνει παθητικοὶ δέκτες
στὴν κοινωνία μας καὶ πιόνια, ποὺ μᾶς παίρνουν, ὅπου θέλουν.
Λοιπὸν ἔχουμε γίνει ἄνθρωποι χωρὶς
περιεχόμενο καὶ χωρὶς νόημα στὴ ζωή, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεός μᾶς τιμωρεῖ καὶ θὰ μᾶς
τιμωρήσῃ περισσότερο. Μέχρι ποὺ νὰ καταλάβουμε ὅτι χρειαζόμαστε σὰν ἔθνος πρῶτα
ἀπ’ ὅλα τὴ βοήθεια τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου