Το χρονικό της Αγίας Εβδομάδας B΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Μεγάλη  Παρασκευὴ

          Κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ Ἁγία ᾿Εκκλησία φέρνει στὴ μνήμη μας τὰ πάθη τοῦ Κυρίου, καὶ κυρίως τὴν σταύρωση καὶ τὸν φρικτὸ θάνατο τοῦ Κυρίου, καθὼς καὶ τὴν ὁμολογία τοῦ λῃστοῦ πάνω στὸν Σταυρὸ καὶ τὴν παράκλησή του νὰ τὸν θυμηθῇ στὴ βασιλεία Του.

          Ἀναφέρεται στὸ Δοξαστικὸ τῆς ἐνάτης ὥρας πολὺ παραστατικά: «Σήμερα κρεμᾶται πάνω στὸν Σταυρὸ αὐτός, ποὺ περιέβαλε τὴ γῆ μὲ θάλασσα κατὰ τὴ δημιουργία. Τοῦ τοποθετοῦν στὴν κεφαλὴ στεφάνι ἀγκάθινο, Αὐτοῦ, ποὺ εἶναι ὁ βασιλιᾶς τῶν ᾿Αγγέλων. Τοῦ φοροῦν ψεύτικο βασιλικὸ χιτῶνα Αὐτοῦ, ποὺ ντύνει τοὺς οὐρανοὺς μὲ νεφέλες!».

          Ἀκόμη καὶ ὁλόκληρη ἡ φύση συνέπασχε μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἐδημιούργησε τὰ πάντα καὶ ἄλλαξε ὄψι ἀπὸ φόβο, καθὼς ἔβλεπε νὰ εἶναι κρεμασμένος πάνω στὸν σταυρὸ ὁ Κύριος. «Ὁ ἥλιος ἔχανε τὸ φῶς του καὶ γινόταν σκοτεινὸς καὶ τὰ θεμέλια τῆς γῆς συνεκλονίζονταν».

          Ἀλλὰ καὶ ἡ Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, βλέποντας τὸν Δημιουργὸ καὶ Θεὸ τῶν ὅλων πάνω στὸ σταυρό, ἐφώναζε πικραμένη! «Υἱέ μου, ποὺ ἐχάθηκε ἡ ὡραιότητα τοῦ προσώπου Σου;»

          Ὁ καλὸς λῃστὴς μέχρι τῆς στιγμῆς τῆς σταυρώσεώς του ἐθεωρεῖτο ἀξιοκατάκριτος γιὰ ἐκεῖνα ποὺ ἔπραξε. Καὶ ὅμως μὲ δύο λόγια πραγματικῆς μετανοίας, ποὺ εἶπε, ἔγινε ὁ πρῶτος κάτοικος τοῦ Παραδείσου.

          Λοιπὸν ποτὲ δὲν πρέπει νὰ κατακρίνωμε τὸν συνάνθρωπό μας, ὅσο ἁμαρτωλὸς καὶ νὰ εἶναι, γιατὶ δὲν ξέρουμε τὴ μετάνοιά του. Νὰ κατακρίνωμε καὶ νὰ ἀποφεύγωμε τὴν ἁμαρτία, ὄχι ὅμως τὸν συνάνθρωπό μας, ὅσο ἁμαρτωλὸς κι ἂν φαίνεται.

Μεγάλο Σάββατο

          Κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ γιορτάζουμε τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν ᾿Ιωσὴφ καὶ τὸν Νικόδημο, καθὼς καὶ τὴν κάθοδο τοῦ Κυρίου στὸν ᾍδη. ῞Οταν ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἀπέθανε, τότε τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου ἐτάφηκε καὶ ἡ ψυχή Του, ἑνωμένη καὶ αὐτὴ μὲ τὴ Θεότητά Του, κατέβηκε στὸν ᾍδη καί, ἀφοῦ τὸν ἐνίκησε, ἐλευθέρωσε τὶς ψυχές, τὶς ὁποῖες εἶχε φυλακισμένες ἐκεῖ, καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ἑνώθηκε ἡ ψυχὴ μὲ τὸ σῶμα καὶ τὸ σῶμα ἀνεστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Καὶ ἔτσι τὸν θάνατο ἐνίκησε τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου, γιατὶ δὲν ὑπέκυψε στοὺς νόμους τῆς φθορᾶς ἐνῷ τὸν ᾍδη ἐνίκησε ἡ ψυχὴ τοῦ Κυρίου, διότι δὲν ἐμπόρεσε νὰ τὴν κρατήσῃ φυλακισμένη.