Παπαδιαμάντης καὶ Ὀρθοδοξία I΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Ὁ Παπαδιαμάντης δὲν εἶχε πιαστῆ ἀπὸ τὰ πλοκάμια τοῦ συβαριτισμοῦ τοῦ μαμωνᾶ, ἀλλ’ ἐπλούτιζε «εἰς Θεόν». «Γεννήθηκε φτωχός, ἔζησε φτωχὸς καὶ πέθανε φτωχός». Ἦταν φτωχὸς σωματικά, ἀλλὰ δὲν εἶχε οὔτε τὸν καημὸ καὶ τὴ λαχτάρα τοῦ πλούτου. Ἦταν τύπος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν φτωχῶν καὶ παραπεταμένων.

          «Ἀπόδειξη, ἀπὸ τὶς ἀσυνήθιστες, εἶναι ἡ ὀργάνωση γιορτῆς πρὸς τιμὴν τοῦ Παπαδιαμάντη. Τὴν ὠργανώσανε θαυμαστὲς καὶ φίλοι, λογοτέχνες καὶ ἄνθρωποι κοσμικοί. Καὶ ὡρίσανε μάλιστα τὴν πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, σύζυγο τοῦ πρίγκιπα Γεωργίου, νὰ εἶναι ἐπικεφαλῆς τοῦ γιορτασμοῦ, ποὺ θὰ γινότανε στὴν αἴθουσα τοῦ Παρνασσοῦ. Ποιὸς λογοτέχνης ἢ ποιὸς ἄνθρωπος, ποὺ θὰ βρισκότανε στὴν ἀπαθλιωμένη κατάσταση τοῦ Παπαδιαμάντη, δὲν θ’ ἀντίκρυζε τούτη τὴν πρωτοβουλία σὰν δῶρο καὶ χαμόγελο τ’ οὐρανοῦ, προωρισμένο ν’ ἀλλάξῃ τὴν ὄψη τῆς ζωῆς του; Ποιὸς δὲν θὰ ἐκμεταλλευότανε τούτη τὴ μοναδικὴ εὐκαιρία;... Καὶ ὅμως! ῞Ολοι οἱ σημαντικοὶ ἄνθρωποι στὴν αἴθουσα, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα: τὸν ἴδιο τὸν τιμώμενο, τὸν ᾿Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τὸν ἀναζητήσανε παντοῦ, ἀλλὰ δὲν τὸν βρήκανε πουθενά. ῎Ετσι ἡ γιορτὴ ἔγινε δίχως τὸν Παπαδιαμάντη, γιατὶ κανένας δὲν μποροῦσε νὰ ὑποψιαστῇ πὼς ὁ Παπαδιαμάντης ἀρνήθηκε τὸ χειροκρότημα καὶ τὸ «λιβανωτὸ» τῶν τρανῶν καὶ τῶν σπουδαίων, γιὰ νὰ περάσῃ τὴν ἴδια ὥρα στὸ σπίτι ἑνὸς φτωχοῦ μανάβη, τοῦ Νικόλα τοῦ Μπούκη, στοῦ ὁποίου τὸ σπίτι ὁ Παπαδιαμάντης ἔψελνε συχνὰ καὶ ἡ μικροῦλα κόρη τοῦ Μπούκη, ἡ ᾿Αγγελικοῦλα, τὸν ἄκουγε μὲ κατάνυξη, ὀνομάζοντας τὶς ψαλμῳδίες τοῦ Παπαδιαμάντη «Τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ!»...[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] ΜΠΑΣΤΙΑ, Παπαδιαμάντης, όπ.π., σ. 111-113.