Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) ΣΤ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ψάλλοντας κατὰ τὴν πανήγυριν τῆς Ἑορτῆς τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ καὶ ΚΥΡΙΛΛΟΥ, Πατριαρχῶν Αλεξανδρείας (18 Ἰανουαρίου, 2016)

(5) Ἡ ἐσχάτη αἰσχρότης
τῶν ῾῾ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων᾽᾽ καὶ
ἄλλων παρομοίων ἐκφύλων πράξεων

Δὲν ὑπάρχουν δυστυχῶς στὴν ἀνθρωπίνην γλῶσσα ἱκανὰ λόγια διὰ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν βδελυράν, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ πιστῶν ἀνθρώπων, ἐπανεμφανισθεῖσαν ἐν ἐξάρσει καὶ τὴν ἐπεκτεινομένην ἐν ἀναισχυντίᾳ ἀπροκάλυπτον παρεκτροπὴν καὶ δολερὰν διαστροφήν, τῶν λεγομένων ῾῾ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων᾽᾽. Ἐμφανίζονται τοιαῦται παρεκτροπαὶ ἀκόμη καὶ εἰς θεωρούμενα ῾῾χριστιανικὰ᾽᾽ ἔθνη καὶ λαούς. Αὐταὶ αἱ διαστροφαὶ θὰ ὁδηγήσουν τὴν κοινωνίαν, βαθμηδόν, ἀμετακλήτως καὶ ἀναποφεύκτως, εἰς ἀπερίγραπτον καταστροφήν, ὅπως ἐπακριβῶς συνέβη εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι, ἐνῶ ἐζοῦσαν ἀμερίμνως καὶ ἀμετανοήτως ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς τοιαύτης βδελυγμίας, ἦλθε ξαφνικὰ ἡ καταστροφὴ, ὡσὰν ἀναπόφευκτος καρπὸς τῆς ἁμαρτίας!

Πνευματικὸς Νόμος:

Ὁ διαστροφικὸς τρόπος ζωῆς
θὰ ἐπιφέρη ἀναποφεύκτως
καὶ διαστροφικὸν τρόπον καταστροφῆς!

Αὐτὸ ἀποτελεῖ δυστυχῶς ἀδυσώπητον καὶ ἀναπότρεπτον νομοτέλειαν τοῦ “παρὰ φύσιν” τρόπου ζωῆς!

Λειτουργοῦν καὶ ἐδῶ, ὅπως καὶ πάντοτε, οἱ Πνευματικοὶ Νόμοι, ὅπου ἔθεσεν ὁ Ὕψιστος, διὰ τὴν εὔρυθμον λειτουργία τοῦ κόσμου!

Διὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὁ μέγας Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος προεφήτευε λέγων: ῾῾ὅταν ἐπέλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους ῾῾χριστιανικοὺς λαοὺς᾽᾽ ὡς τρόπος ζωῆς τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! Διότι ὁ Τελικὸς Ἀντίχριστος, τοιαῦτα ζοφερὰ καὶ βρωμερὰ ὑπόβαθρα ῾῾ἀναμένει᾽᾽ νὰ ἀναφανοῦν ἐμφαντικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, ὥστε νὰ διευκολυνθῆ καὶ νὰ γίνη ἀποδεκτὴ ἡ ἐμφάνισίς του μέσα εἰς τὸν κόσμον᾽᾽! (σ.σ.: ἀπόδοσις ἐκ τοῦ λατινικοῦ πρωτοτύπου, λόγων τοῦ Ἁγίου Ἱερωνύμου, στοὺς ὁποίους ἔκανε πλειστάκις ἀναφορὰν σὲ ποικίλα κηρύγματά του, ὁ μακαριστὸς Ἅγιος Γέροντας τῆς Λαρίσης, Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος).

Τὰ πάθη μας, ὀφείλομεν μετὰ ἡρωικῆς ἀγωνιστικότητος, συνεποῦς αὐταπαρνήσεως καὶ γνησίας Πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως καὶ ἀνενδότου ἀγῶνος πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ἐὰν ἐπιθυμοῦμε νὰ εὕρωμεν Ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριον!

Ἀλλ᾽ εἶναι τελείως ἀνεπίτρεπτον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, τὰ τοιαῦτα πάθη καὶ ἁμαρτήματα, νὰ τὰ ἀμνηστεύωμεν, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ… ῾῾νομιμοποιοῦμεν᾽᾽. Πρὸ πάντων δέ, νὰ τὰ θεωροῦμεν καὶ… σὰν «αἰτίαν ὑπερηφανείας»!

Σᾶς ἐρωτῶμεν ἀγαπητοί μου Χριστιανοί: Μήπως αὐτὸ τὸ κατάντημα δὲν ἀποτελεῖ ἐσχάτην Ὕβριν κατὰ τοῦ Δημιουργοῦ μας;

 (συνεχίζεται)

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 749-817.