Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ E΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἀναφέρει σχετικὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης γιὰ τὴ μετάνοια: «Σημεῖον μεμεριμνημένης μετανοίας, πασῶν τὼν συμβαινουσῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων θλίψεων ἀξίους ἑαυτοὺς λογίζεσθαι, καὶ ἔτι πλειόνων»[1], δηλαδὴ σημεῖο τῆς πραγματικῆς καὶ ἐπιμελοῦς μετάνοιας εἶναι τὸ νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας ἄξιο γιὰ ὅλες τὶς θλίψεις ποὺ μᾶς συμβαίνουν - τὶς ὁρατές (οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ τὰ πράγματα καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους) καὶ τὶς ἀόρατες (οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ τοὺς δαίμονες καὶ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς) - καὶ γιὰ πολὺ περισσότερες.

Ἀλήθεια, σκεφτήκαμε ποτὲ ὅτι γιὰ ὅ,τι περνᾶμε τώρα, σὰν γένος, τὴν εὐθύνη φέρομε ἀποκλειστικὰ ἐμεῖς; Καὶ τί δέον γενέσθαι; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴ δίνει ὁ ὅσιος Ἰωάννης Σιναΐτης: Νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἀλλάξουμε τρόπο σκέψεως καὶ ζωῆς. Νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν μαζικοποιημένη ἀστικὴ κοινωνία καὶ νὰ γίνουμε πρόσωπα καὶ δὴ θεούμενα. Νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὰ περιορισμένα πλαίσια τοῦ «ἐγὼ» καὶ νὰ ἀγαπήσουμε πραγματικὰ τὸ Χριστό, ὅπως μᾶς ἀγάπησε Ἐκεῖνος, καθὼς καὶ τὸν πλησίον μας.

Ἐνθουσιασμένος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης στὸν τελευταῖο λόγο τῆς Κλίμακός του λέγει ποιητικά:

Κείμενο προτώτυπο                            Μετάφραση

«Ἀγάπη, προφητείας χορηγός·         Ἡ ἀγάπη χορηγεῖ τὴ χάρη τῆς προφητείας,

ἀγάπη, τεράτων παρεκτική·                ἡ ἀγάπη παρέχει τὴ δύναμη τῆς θαυματουργίας,

ἀγάπη, ἐλλάμψεως ἄβυσσος.               ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ἄβυσσος τῆς θίας ἔλλαμψης,

ἀγάπη, πηγὴ πυρός,                            ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ θεϊκοῦ πυρός,

ὅσον ἀναβλύσει,                               ὅσο περισσότερο πῦρ ἀναβλύζει,

τοσοῦτον τὸν διψῶντα καταφλέξει·  τόσο περισσότερο καταφλέγει ἐκεῖνον ποὺ διψᾶ.

ἀγάπη, ἀγγέλων στάσις·            Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ἡ ἑδραίωση τῶν ἀγγέλων,

ἀγάπη, προκοπὴ τῶν αἰώνων.   ἡ πρόοδος στοὺς αἰῶνες ὅλων τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ.

Ἀπάγγειλον ἠμίν, ὦ καλὴ ἐν ἀρεταῖς, Ἀνάγγειλέ μας, ὦ σὺ ἡ ὡραία ἀνάμεσα στὶς ἀρετὲς

ποῦ ποιμένεις τὰ πρόβατά σου;               ποῦ βόσκεις τὰ πρόβατά σου;

Ποῦ κατοικεῖς ἐν μεσημβρίᾳ;[2]             Ποῦ κατασκηνώνεις τὸ μεσημέρι;

Φώτισον ἠμᾶς, πότισον ἠμᾶς,                 Φώτισέ μας, πότισέ μας,

ὁδήγησον ἠμᾶς, χειραγώγησον ἠμᾶς»[3]. καθοδήγησέ μας, χειραγώγησέ μας.

Ταῖς τοῦ Σοῦ ὁσίου πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἠμᾶς. Ἀμήν».

---

[1] «Κλῖμαξ», Λόγος Ε΄, Περὶ μετανοίας, στ. κδ΄.

[2] Πρβλ. ᾎσμα ᾀσμάτων, α΄ 7. «ἀπάγγειλόν μοι ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου, ποῦ ποιμαίνεις, ποῦ κοιτάζεις ἐν μεσημβρίᾳ».

[3] «Κλῖμαξ», Λόγος Λ΄, Περὶ ἀγάπης, ἐλπίδος καὶ πίστεως, στ. ιη΄.