Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) Θ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

H ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ: ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ, ΒΑΣΤΑΖΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902)

Ἡ Ἐκκλησία παρέχει τὰ θεραπευτικὰ μέσα (τὰ Ἅγια Μυστήριά Της, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα σωτήρια πνευματικά Της ὅπλα), σὲ ἐκεῖνον ποὺ θέλη πραγματικὰ νὰ πολεμήση ἐν Κυρίῳ καὶ νὰ ἐπιτύχη τὴν Αἰώνια Ζωή! Αὐτὴν τὴν Ζωήν, ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος σὲ ὅσους τὸν Πιστεύουν καὶ ἀγωνίζονται στὴν τήρησι τῶν Ἐντολῶν Του!

Ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ καταδικάση τὸν κόσμο!

Ὁ Χριστὸς ἐνηνθρώπησε γιὰ νὰ τὸν θεραπεύση καὶ νὰ σώση τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο Του!

Ὅσους ὅμως τὸ θελήσουν!

Ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει τὴν διάπραξι τῆς ἁμαρτίας, διότι ἡ ἁμαρτία μολύνει, συντρίβει καὶ τελικῶς καταστρέφει τὸν ἄνθρωπον, ψυχῇ τε καὶ σώματι.

Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει ἐκεῖνον τὸν ἄνθρωπον, ποὺ ἐνσυνείδητα καὶ ἀμετανόητα τὴν διαπράττει καὶ, ἀκόμη χειρότερον, τὴν προπαγανδίζει, παρασύροντας δυστυχῶς καὶ ἄλλους στὸν πνευματικὸ γκρεμό!

Ἡ Ἐκκλησία ἀγαπᾶ τὸν ἄνθρωπο σωτήρια καὶ ἀληθινά· καὶ βοηθᾶ τὸν κάθε πιστὸ χριστιανό, ὥστε νὰ ἀπαλλαγῆ (ἐὰν αὐτὸς τὸ θελήση καὶ ἀγωνισθῆ πρὸς τοῦτο), ἀπὸ τὰ ῾῾πάθη᾽᾽ του καὶ νὰ λάβη τὴν θεραπεία καὶ τελικῶς νὰ ἀξιωθῆ τὸ στεφάνι ἑνός, συχνάκις μαρτυρικοῦ μέν, ἀλλ᾽ ὁπωσδήποτε ἁγίου ἐν Χριστῷ ἀγῶνος!

Ἐὰν κάποιος ἰσχυρίζεται ὅτι πάσχει ἀπὸ ἕνα ῾῾πάθος᾽᾽, (π.χ. τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας), ἀλλὰ ἀγωνίζεται μὲ Πίστι καὶ ἀνδρείαν, εἰσερχόμενος μέσα στὴν ῾῾Κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας᾽᾽, γιὰ νὰ ὑπερβῆ αὐτό του τὸ πάθος καὶ τελικῶς κατορθώνει νὰ τὸ ὑπερνικήση καὶ νὰ μὴν διαπράττη πλέον τὴν ἁμαρτία, τότε αὐτὸς ὄχι μόνον δύναται νὰ ἐλευθερωθῆ, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μπορεῖ ἀκόμη νὰ ἀναδειχθῆ σὲ ἅγιο, ἕνεκα τοῦ πνευματικοῦ του ἀγώνα, ποὺ ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἀγάπης του πρὸς τὸν Χριστό!

Ὁ ἀγωνιζόμενος ἐν Κυρίῳ, ἀμείβεται ἀπὸ τὸν Χριστὸν γιὰ τὸν ἀνένδοτο καὶ πνευματικὸ ἀγώνα ποὺ διεξάγει, χρησιμοποιώντας τὰ ἅγια ὅπλα, ποὺ τοῦ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της, ὥστε νὰ παύση ἐπιτέλους νὰ διαπράττη τὴν ἁμαρτία ἕως τέλους!

Καὶ τὸ τέλος εἶναι ἡ Σωτηρία καὶ ἡ Αἰώνιος ζωή!

 (συνεχίζεται)

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 749-817.