Τρίτη 2 Απριλίου 2024

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ Ε΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Παρόλη τὴν ἀφόρητη πίεση, ποὺ ἄσκησαν οἱ τρεῖς δικαστὲς στοὺς δύο ἡρωικοὺς συναδέλφους τους, δὲν κατάφεραν νὰ τοὺς πείσουν νὰ ὑπαγράψουν τὴ θανατικὴ καταδίκη τῶν Κοκολοτρώνη καὶ Πλαπούτα. Τότε ὁ δικαστὴς Κωνσταντῖνος Σχινᾶς κάλεσε τοὺς δύο δικαστὲς νὰ παρευρεθοῦν τοὐλάχιστο στὸ δικαστήριο τὴν ὥρα, ποὺ θὰ ἀνακοινωνόταν ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση, ἀφοῦ οἱ ἄλλοι τρεῖς δικαστὲς ὑπέγραψαν τὴν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θανατικὴ ποινή. Ὅμως καὶ τότε οἱ δύο δικαστές, Πολυζωίδης καὶ Τερτσέτης, ἀρνήθηκαν νὰ παρευρεθοῦν στὴν ἀνάγνωση τῆς δικαστικῆς ἀποφάσεως καὶ σύρθηκαν μὲ τὴ βία στὸ δικαστήριο. Ὁ Ἀναστάσιος Πολυζωίδης ἦταν ὁ πρόεδρος τοῦ δικαστηρίου καὶ ἔπρεπε νὰ διαβάσῃ τὴν ἀπόφαση τῶν τριῶν δικαστῶν, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀρνήθηκε. Τότε ἡ ἀπόφαση ἀναγνώστηκε ἀπὸ τὸν γραμματέα τοῦ δικαστηρίου.

          Ὁ Γέρος τοῦ Μωριᾶ ἀντίκρυσε τὴν ἀπόφαση μὲ πολλὴ ψυχραιμία. Ὅπως ἀνέφερε στοὺς δικηγόρους του, πολλὲς φορὲς εἶχε ἀπέναντί του τὸν θάνατο, ἀλλὰ οὐδέποτε τὸν φοβήθηκε. Ὁ Δημήτριος Πλαπούτας, ὅταν ἄκουσε τὴν ἑτυμηγορία τοῦ δικαστηρίου, δάκρυσε. Ὅμως ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τὸν ἐπέπληξε. Τοῦ ἀνέφερε ὅτι ἔδωσαν τόσες μάχες ἐναντίον τῶν Τούρκων ἀλλὰ οὐδέποτε τοὺς φοβήθηκε. Πῶς τώρα φοβᾶται, ποὺ ἀντικρύζει τὸν θάνατο; Ἔπρεπε νὰ ἦταν εὐτυχισμένοι, ἀφοῦ πραγματοποίησαν τὸ χρέος τους πρὸς τὴν πατρίδα[1]. Ὁ δικαστὴς Ἀναστάσιος Πολυζωίδης ἀπολύθηκε ἀπὸ τὴν ἐργασία του καὶ φυλακίστηκε γιὰ τέσσερεις μῆνες. Ἀργότερα οἱ δύο ἄντρες, Ἀναστάσιος Πολυζωίδης καὶ Γεώργιος Τερτσέτης δικάστηκαν γιατὶ ἔδειξαν ἀπείθεια πρὸς τὸ δικαστήριο, τελικὰ ὅμως ἀθωώθηκαν ἀπὸ τὸ δικαστήριο.

          Μέσα στὴ φυλακὴ ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στήριζε ἠθικὰ τὸν Δημήτριο Πλαπούτα. Διηγεῖτο παλαιὲς ἱστορίες μὲ ἀρματολούς, οἱ ὁποῖοι πέθαναν δοξασμένοι καὶ ἀνυπότακτοι. Παράλληλα χαιρόταν, διότι ἀφοῦ θὰ τοὺς σκότωναν θὰ συναντοῦσε στὸν ἄλλο κόσμο πολλοὺς ἀπὸ τοὺς συμπολεμιστές τους. Ὁ Κολοκοτρώνης μάλιστα καλοῦσε κάποτε τὸν φρουρὸ τῆς φυλακῆς, καὶ τὸν ρωτοῦσε μὲ νοήματα πότε θὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Αὐτὸς ὅμως δὲν καταλάβαινε. Ὁ Κολοκοτρώνης τότε γελοῦσε, καὶ ὁ Πλαπούτας, ποὺ ἄφινε ἑπτὰ κόρες καὶ ἕνα ἀνήλικο γυιὸ ὀρφανούς, θύμωνε.

(συνεχίζεται)

[1] Βλ. Γιαννόπουλου, Κολοκοτρώνης, ὅπ.π., σ. 151.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου