Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) ΙA΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902).

Ἔτσι, ἐὰν ὑποθετικῶς ὁμιλοῦντες, δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὡς παράδειγμα, ὅτι ἡ σύγχρονος τεχνολογία ἐμπεριέχει π.χ. ἐνενήκοντα ἐννέα (99) χρήσιμα πράγματα καὶ ἔστω ἕνα (1) καὶ μοναδικό, ἀλλ᾽ ὅμως ἐπικίνδυνο, (δηλαδὴ παραπλανητικό, φιλήδονο, καὶ καταστροφικό) “ἀντικείμενο”, δυστυχῶς ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ῾῾χρηστῶν᾽᾽, δυσκόλως ἐπιδεικνύει ἐκεῖνο τὸ ἠθικὸ σθένος, ἐκείνην τὴν πνευματικὴ σοφίαν καὶ τὴν προσήκουσαν ὡριμότητα, ὥστε νὰ προστρέξη ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον εἰς τὸ χρήσιμο καὶ τὸ ὠφέλιμο. Ἀλλά, τοὐναντίον, θὰ ἀνατρέξη εὐκόλως καὶ ταχέως εἰς τὸ ἡδονικὸν καὶ ἐφάμαρτον, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι τοῦτο τελικῶς τόσον ἀηδιαστικὸ καὶ τόσον καταστροφικό!

Ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ Πρωτόπλαστοι ἄνθρωποι, ἂν καὶ εὑρισκόμενοι μέσα εἰς μέγα πλῆθος ὠφελίμων καὶ ὡραιοτάτων δένδρων τοῦ Παραδείσου, παρεγνώρισαν, ὑποτίμησαν καὶ παρημέλισαν τὰ πολλὰ καὶ χρήσιμα, καὶ προσέτρεξαν μετὰ σπουδῆς στὸ ἕνα (1) καὶ θανατηφόρο!

Τὸν ἴδιον ἀκριβῶς παραλογισμὸν διαπράττομεν καὶ σήμερον, ἂν καὶ γνωρίζωμεν μετὰ βεβαιότητος τὰς καταστροφικὰς συνεπείας! Ἄρα θὰ εἴμεθα εἰς χειροτέραν θέσιν παρὰ οἱ πρωτόπλαστοι ἐκεῖνοι πρόγονοί μας, ἀναπολόγητοι ἐνώπιον τοῦ Δημιουργοῦ μας καὶ Κριτοῦ, ἐὰν δὲν μετανοήσωμεν.

Καὶ, ἀκολούθως, κατρακυλιόμεθα κλιμακωτῶς ἀπὸ τὸ ἕνα κακὸν εἰς τὸ ἕτερον, χειρότερον τοῦ προηγουμένου!

Ὥρας ὁλοκλήρους δὲν βαρύνεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ κατασπαταλᾶ τὸν πολυτιμότατον χρόνον τῆς ζωῆς του, ποὺ μᾶς φεύγει μετὰ φρενήρους ρυθμοῦ, προβάλλων συχνάκις χιλίας “προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις”, βλέπων καθηλωμένος ἐκεῖνα τὰ παραπλανητικὰ “διαδικτυακά”, ὅπου ἡ διαφθορά, ἀκόμα καὶ ἡ διαστροφή, εἰς κάθε της μορφήν, προβάλλεται, ὑποβάλλεται καὶ ὑπερβάλλεται ὡς ὁ τάχα νέος καὶ ὁ δῆθεν ἀκίνδυνος, “ἐναλλακτικός”, “μεταμοντέρνος” τρόπος ζωῆς!

Ἀπορροφῶνται πολλοὶ ἀδελφοί μας, σπαταλῶντες τὰς ψυχοσωματικάς των δυνάμεις, ὑποβαλλόμενοι πλειστάκις εἰς ἐθελούσιον ῾῾πλύσιν ἐγκεφάλου᾽᾽, βλέποντες ἄχρηστα καὶ ἀχρείαστα ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἀχρεῖα θεάματα, ποὺ δηλητηριάζουν θανασίμως τὰς ψυχάς μας!

Εἰς τὴν πραγματικότητα ἀποτελοῦν, ὅλα αὐτά, τὸν ὕπουλον καὶ σίγουρον δρόμον ἑνὸς ἀδιαμφισβητήτου ψυχοσωματικοῦ θανάτου!

 (συνεχίζεται)

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 749-817.