Ἡ ἐγκράτεια ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη εἶναι ἡ φυσικὴ κατάστασι, ἐνῶ, ἀντίθετα, ἡ πτῶσι
στὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες εἶναι στὴν πραγματικότητα κάτι τὸ ἀφύσικο.
Σήμερα ὅμως ἔχει τόσο πολὺ παραπλανηθῆ ὁ
κόσμος, ὥστε νὰ θεωρῆ τὸ φυσικὸ σὰν ἀφύσικο καὶ τὸ ἀφύσικο σὰν φυσικό! Θεωρεῖ
σήμερα ὁ ἄνθρωπος τὸ φῶς σὰν σκότος καὶ τὸ σκότος σὰν φῶς!
Χαρακτηρίζει π.χ. ὁ σημερινὸς κόσμος τοὺς ἐγκρατεῖς
καὶ σώφρονας ἀνθρώπους ὡσὰν ῾῾καθυστερημένους᾽᾽ καὶ ῾῾ὀπισθοδρομικούς᾽᾽, ἐνῶ αὐτούς,
ποὺ κυλίονται στὸν βοῦρκο καὶ τὸν βόρβορο τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, τοὺς θεωρεῖ…
προοδευτικούς! Τοὺς θαυμάζει καὶ τοὺς ἐκθειάζει!
Ἦλθε ἡ ἐποχή, ποὺ ἀναφέρει ὁ Μέγας Ἀντώνιος,
ὅτι θὰ βλέπουν αὐτοί, ποὺ εἶναι ἄφρονες, ἐκείνους, ποὺ σωφρονοῦν, καὶ θὰ τοὺς
θεωροῦν σὰν παράφρονες, μὴ μπορώντας νὰ διακρίνουν ὅτι στὴν πραγματικότητα ἄφρονες καὶ παράφρονες εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι!
Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 863-865.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου