Διδαχὴ Περὶ τοῦ «καιροῦ τῆς Ἀποστασίας» στὶς μέρες μας καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς ἐξάρσεως τῶν «Παθῶν τῆς Ἀτιμίας» (Ρωμ. α´, 26) ΙΣΤ΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

H ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ: ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ, ΒΑΣΤΑΖΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, σύγχρονον ἔργον τῆς Μονῆς μας, “παστέλ”, 2016, βάσει πρωτοτύπου προσκυνηματικῆς Εἰκόνος, τοῦ μακαριστοῦ μας Γέροντος Διονυσίου Α´ Χρηστίδη (ἡγουμενεύσαντος: 1889-1902)

(10) Ὁ Ἀγώνας γιὰ τὴν ἀποτίναξι τοῦ ζυγοῦ τῆς ὑποδουλώσεως

στὰ σαρκικὰ πάθη καὶ διαστροφάς,
συνιστᾶ ἕναν Σταυρόν!
Αὐτὸν τὸν Σταυρὸν ὀφείλομεν νὰ τὸν σηκώσωμεν ἐν Κυρίῳ
ἐὰν ἐπιθυμῶμεν τὴν Σωτηρίαν μας!

Πρέπει νὰ ὑπομείνωμεν τόσον τὰς ἑκουσίους θλίψεις τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος ὅσον καὶ τὰς ἀκουσίους δοκιμασίας, ποὺ συναντῶμεν εἰς τὴν καθ᾽ ἡμέραν ζωήν μας, ὥστε νὰ εὕρωμεν ἐν τέλει τὸ ἔλεος παρὰ Κυρίου καὶ νὰ ἐπιτύχωμεν τῆς Σωτηρίας!

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε» (Ἰω. ιστ´, 33), εἶπεν ὁ Κύριος, ἀλλ᾽ «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. ι´, 22)!

Δυστυχῶς ὅμως ἐὰν μᾶς ἔλθη κάποια δοκιμασία εἰς τὴν ζωήν μας, ὀλίγοι ἔχομεν τὴν ἀληθινὴν Πίστιν εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸ ψυχικὸ σθένος διὰ νὰ τὴν ὑπομένωμεν ἀνδρείως, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ μᾶς ἐπισκεφθῆ τὸ Ἔλεος καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐπιτύχωμεν τοῦ Ποθουμένου!

Μὴν τὸ ξεχνᾶμε ἀδελφοί:

Χριστιανισμὸς χωρὶς Σταυρὸν
εἶναι “νόθος Χριστιανισμὸς”
καὶ δὲν ἔχει Ἀνάστασιν!

Ἐντάσσεται ἐξ ἄλλου καὶ αὐτό, στὸν “ἀριθμὸν τοῦ ἀντιχρίστου”, σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίο τῆς “Ἀποκαλύψεως”· (Ἀποκαλ. ιγ´, 18):

“ΧΞΣτ” = Χ-ριστιανισμὸς Ξ-ένος Στ-αυροῦ

Ἂς κάμνωμεν εἰς ὅλας τὰς θλίψεις καὶ δοκιμασίας ἁγίαν ὑπομονὴν καὶ νὰ λέγωμεν· «Δόξα τῷ Θεῷ! Αἱ δοκιμασίαι αὗται εἶναι ἕνεκεν τῶν ἁμαρτιῶν μας! Εἶναι φάρμακα διὰ νὰ θεραπευθοῦμε! Εἶναι ἀσκήσεις διὰ νὰ ἁγιαζόμεθα!»

Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ γογγύζωμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡμεῖς ἐν τῇ ραθυμίᾳ μας ἐπιθυμοῦμεν νὰ εἴμεθα πάντοτε “καλά”, ὅπως συνηθίζωμεν νὰ λέγωμεν, χωρὶς νὰ ἔχωμεν δηλαδὴ δοκιμασίας εἰς τὴν ζωήν μας καὶ χωρὶς νὰ ὑπομένωμεν θλίψεις! Λανθασμένα νομίζουμε ὅτι τάχα διὰ τοῦ τρόπου τούτου εἶναι καὶ ὁ Θεὸς ῾῾καλὸς᾽᾽ μαζί μας!

Ἡ γνήσια ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεόν, ἀναδεικνύεται, δοκιμάζεται, ἐπαληθεύεται, ἀποδεικνύεται καὶ ἐπαυξάνεται, μέσα ἀπὸ τὰς θλίψεις, τὰς δοκιμασίας καὶ τοὺς πειρασμούς, ποὺ συναντῶμεν κατὰ τὴν πορείαν τῆς καθημέραν ζωῆς μας εἰς αὐτὸν τὸν πρόσκαιρον κόσμον!

Ἂς εὐχαριστοῦμεν λοιπὸν τὸν Θεὸν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδίας μας δι᾽ ὅλα τὰ ἀγαθά, ποὺ μᾶς προσφέρει ἀενάως ἡ ἄπειρος Ἀγάπη Του. Καὶ ἂς ἀγωνισθοῦμε διὰ γνησίας Μετανοίας καὶ εἰλικρινοῦς Ἐπιστροφῆς μας εἰς τὸν Κύριόν μας, ὥστε νὰ εὐαρεστήσωμεν εἰς Αὐτόν καὶ νὰ ἀξιωθῶμεν καὶ τῆς ἀνεκφράστου χαρᾶς τῆς Αἰωνίου Βασιλείας Του, πρεσβείαις τῆς Πανυπερευλογημένης Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων Του τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 749-817.