ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου[1]
Πίνακας Χριστόδουλου Βασιλειάδη
— * —
Μιὰ φορὰ εἶχε ἔρθει στὸ καλύβι, διηγεῖται ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἕνα νέο παιδὶ ἀπελπισμένο, γιατὶ ἔπεφτε σὲ σαρκικὴ ἁμαρτία καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ αὐτὸ τὸ πάθος. Εἶχε πάει σὲ δύο πνευματικούς, ποὺ προσπάθησαν μὲ αὐστηρὸ τρόπο νὰ τὸ βοηθήσουν νὰ καταλάβει ὅτι εἶναι βαρὺ αὐτὸ ποὺ κάνει. Τὸ παιδὶ ἀπελπίσθηκε. «Ἀφοῦ ξέρω ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνω εἶναι ἁμαρτία, εἶπε, καὶ δὲν μπορῶ νὰ σταματήσω νὰ τὸ κάνω καὶ νὰ διορθωθῶ, θὰ κόψω κάθε σχέση μου μὲ τὸ Θεό». Ὅταν ἄκουσα τὸ πρόβλημά του, τὸ πόνεσα τὸ καημένο καὶ τοῦ εἶπα: «Κοίταξε, εὐλογημένο, ποτὲ νὰ μὴ ξεκινᾶς τὸν ἀγώνα σου ἀπὸ αὐτὰ ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις, ἀλλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μπορεῖς νὰ κάνεις. Γιὰ νὰ δοῦμε τί μπορεῖς νὰ κάνεις καὶ νὰ ἀρχίσεις ἀπὸ αὐτά. Μπορεῖς νὰ ἐκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;». «Μπορῶ», μοῦ λέει. «Μπορεῖς νὰ νηστεύεις κάθε Τετάρτη καὶ Παρασκευή;». «Μπορῶ». «Μπορεῖς νὰ δίνεις ἐλεημοσύνη τὸ ἕνα δέκατο ἀπὸ τὸ μισθό σου ἢ νὰ ἐπισκέπτεσαι ἀρρώστους καὶ νὰ τοὺς βοηθᾶς;». «Μπορῶ». Μπορεῖς νὰ προσεύχεσαι κάθε βράδυ, ἔστω κι ἂν ἁμάρτησες καὶ νὰ λές: «Θεέ μου, σῶσε τὴν ψυχή μου;». «Θὰ τὸ κάνω, Γέροντα» μοῦ λέει.
«Ἄρχισε λοιπόν, τοῦ λέω, ἀπὸ σήμερα νὰ κάνεις ὅλα αὐτὰ ποὺ μπορεῖς καὶ ὁ Παντοδύναμος Θεὸς θὰ κάνει τὸ ἕνα ποὺ δὲν μπορεῖς». Τὸ καημένο ἠρέμησε καὶ συνέχεια ἔλεγε: «Σ᾽ εὐχαριστῶ, πάτερ». Εἶχε, βλέπεις, φιλότιμο καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς τὸ βοήθησε (καὶ ξέκοψε ἀπὸ τὴν πτῶσι στὴν ἁμαρτία)!
(Ἀπὸ
τὸ βιβλίο τοῦ π. Γεωργίου Καλπούζου· «Ἔφηβοι καὶ προγαμιαῖες σχέσεις», σελ.
60-67, ἐκδόσεις «Φωτοδότες»)
Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 992-997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου