Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα Ἡ οὐσιώδης διαφορὰ[1] τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, ποὺ τὰ διακρίνει ἀπὸ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα Η΄.

Ὑπὸ Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου

Κύπρος

Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Ὁ Θεὸς δοξολογεῖται μὲ ὅλη μας τὴν ψυχοσωματικὴ
ὕπαρξι, ἐὰν ἀποφεύγουμε τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα

«Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. στ΄, 20). Δηλαδή· «Δοξάζετε τὸν Θεὸ μὲ τὸ σῶμα σας καὶ τὸ πνεῦμα σας, ποὺ ἀνήκουν σ’ Ἐκεῖνον». Κάθε δυαλισμός, ποὺ ὑποτιμᾶ τὸ σῶμα σὲ σχέσι μὲ τὸ πνεῦμα, καταπολεμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Καὶ τὸ χωρίο αὐτὸ τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἐνδεικτικό. Τόσο τὸ σῶμα, ὅσο καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν ἀμφότερα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν προσδοκόμενη ἀνάστασι τῶν νεκρῶν, ποὺ κατέστη πλέον ὀντολογικὰ δυνατὴ μὲ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, δοξάζεται ὁ ὅλος ἄνθρωπος, ψυχῇ τε καὶ σώματι!

Ἀφοῦ λοιπὸν καὶ τὸ σῶμα προορίζεται γιὰ τὴν αἰωνιότητα, ὅπως ἀκριβῶς καὶ τὸ πνεῦμα, γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο περιγράφει μὲ συμπυκνωμένο μὲν τρόπο, ἀλλ’ ὅμως σαφέστατα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοὺς βαθύτερους θεολογικοὺς καὶ ἐκκλησιολογικοὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους κάθε πορνεία εἶναι, ὄχι ἁπλῶς μία ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα μία πτῶσι, ποὺ ἔχει ἰδιαζόντως ὀντολογικὸ βάθος. Καὶ αὐτὸ τὸ βάθος, ἀφενὸς μὲν ἅπτεται ὑπερφυῶς τοῦ ὅλου ἀνθρώπου ὡς ψυχοσωματικῆς ἑνότητας, ἀφετέρου δὲ ἐπηρεάζει βαθύτατα τὴν ὕπαρξι τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὄχι μόνο στὴ διάρκεια τῆς παρούσας σύντομης βιολογικῆς του ὑπάρξεως, ἀλλὰ καὶ προπαντὸς πέραν τοῦ τάφου, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων!

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν ἀποφυγὴ κάθε σαρκικῆς ἁμαρτίας, τόσο σωματικῶς, ὅσο καὶ πνευματικῶς. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀποδίδεται ἀληθινὴ δοξολογία στὸν ἀληθινὸ Θεό, ὄχι μόνο μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νοῦ, τὴν καρδία, τὰ αἰσθήματα, τὴ βούλησι. Δηλαδὴ δοξολογεῖται ὁ Κύριος, μὲ τὴν ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ὕπαρξης ἁγνότητα, τόσο τῶν σωμάτων, ὅσο καὶ τῶν ψυχῶν!

Ὀφείλουμε μάλιστα νὰ δοξάζουμε τὸν Θεό, τόσο μὲ τὸ σῶμα μας, ὅσο καὶ μὲ τὸ πνεῦμα μας, δηλαδὴ μὲ τὴν ὅλη ψυχοσωματική μας ὕπαρξι, διότι δὲν ἀνήκουμε στὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ ἀνήκουμε στὸν Θεό! «Τὸν Θεὸ λοιπὸν νὰ δοξάζετε μὲ τὸ σῶμα σας καὶ μὲ τὸ πνεῦμα σας, τὰ ὁποῖα ἀνήκουν στὸν Θεό»! (Α΄ Κορ. στ΄, 20) Καὶ ἀκόμη· «τὸ σῶμα δὲν ἔγινε γιὰ νὰ πορνεύουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Κύριο! Καὶ ὁ Κύριος θὰ δοξάση τὰ σώματά μας» (Α΄ Κορ. στ΄, 13). Ἄρα δοξάζεται ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἁγνότητα, μὲ τὴν ἐγκράτεια, μὲ τὴν πιστότητα στὸ Γάμο καὶ μὲ τὴν ἐν Χριστῷ καὶ κατὰ Χριστὸν παρθενία!

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 1000-1006.

(συνεχίζεται)