Τὸ ἀντίχριστον σύμπλεγμα «Οἰκουμενισμοῦ-Νικολαϊτισμοῦ» ἐπισημαινόμενον καὶ κατατροπούμενον θεοπνεύστως ὑπὸ τῆς «Πρώτης Ἀποστολικῆς Συνόδου» Α΄.

ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου

Ἡ Πρώτη Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε ἡ Ἁγία Σύνοδος, ποὺ συνῆλθεν κατὰ τοὺς Ἀποστολικοὺς χρόνους εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, περὶ τὸ ἔτος 49 μ.Χ.

Αὐτὴ ἡ «Σύνοδος τῶν Ἀποστόλων» συνιστᾷ τὸν θεμέλιον λίθον ὅλων τῶν ἐπακολουθεισῶν ἢ καὶ ἐπακολουθησομένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τὸ Δόγμα, ποὺ σαφέστατα διετύπωσε ἡ Πρώτη αὐτὴ Σύνοδος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, στηλιτεύει σαφέστατα καὶ ἐν ταυτῷ τόσον τὸ πνεῦμα τοῦ “Οἰκουμενισμοῦ” ὅσον καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ “Νικολαϊτισμοῦ”:

«Ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν βάρος πλὴν τῶν ἐπάναγκες τούτων, ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ καὶ πορνείας· ἐξ ὧν διατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε, ἔῤῥωσθε.» (Πράξ. ιε´, 29).

Ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει, ἡ Πρώτη Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας, συνελθοῦσα ὑπὸ τῶν Ἁγιοτάτων Ἀποστόλων, ἀποφαίνεται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀπεριφράστως:

(α) Ἀποχὴν ἀπὸ τὸ «φύρδην-μίγδην» τῶν συγκρητιστικῆς-οἰκουμενιστικῆς φύσεως συναγελασμῶν (ὅπως θὰ τὸ ἐκφράζαμεν μὲ σημερινὴν ὁρολογίαν), ποὺ συνέβαιναν κατὰ τὴν ἐποχὴν τῶν Ἀποστόλων καὶ ἄρα, κατ᾽ ἐπέκτασιν, ὅλων τῶν ἐποχῶν, μέσα εἰς τὴν πορείαν τῆς Ἱστορίας), καὶ

(β) Ἀποχὴν ἀπὸ τὴν πορνείαν, λαμβανομένου ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρας, ὑπὸ τὸν ὅρον “πορνεία” νοεῖται σύνολον τὸ φάσμα τῶν πάσης φύσεως σαρκικῶν ἁμαρτημάτων.

Ἑπομένως:

Τὸ σύμπλεγμα “Οἰκουμενισμοῦ-Νικολαϊτισμοῦ” καταδικάζεται ἤδη ἀπὸ τὸ θεμελιώδους σημασίας Πρῶτον καὶ Κορυφαῖον Δόγμα τῆς Πρώτης Ἀποστολικῆς Συνόδου τῶν Ἱεροσολύμων!

Ἅπασαι ἀνεξαιρέτως αἱ ἐπακολουθήσασαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, διαπνέονται σαφῶς καὶ ἀπεριφράστως, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμμέσως, ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦτο, δηλαδὴ τοῦ Ἀντιοικουμενισμοῦ καὶ τοῦ Ἀντινικολαϊτισμοῦ!

Καὶ τίθεται προφανῶς τὸ ἀμείλικτον ἐρώτημα:

Ἐάν, παρ᾽ ἐλπίδαν, ἤθελεν ποτὲ ἀναφανεῖ μέσα εἰς τὴν πορείαν τῆς Ἱστορίας, οἱαδήποτε σύνοδος, ποὺ δεν θὰ διαπνεόταν σαφῶς καὶ ἀπεριφράστως ὑπὸ τοῦ Ὀρθοδόξου τούτου πνεύματος, αὐτὴ ἡ σύνοδος θὰ ἦτο ποτὲ δυνατὸν νὰ ἀναγνωρισθῇ καὶ νὰ ἐπικληθῇ, σὰν τάχα “Οἰκουμενική”;;;

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 915-925.

(συνεχίζεται)