ΒΟΡΕΙΑ ΚΥΠΡΟΣ - ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ – ΜΙΑ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΣΗ ΣΤ΄.

Μαρία Δ.  Χατζηνικολάου

Φιλόλογος

Πίνακας Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Ο Διγενής Ακρίτας - Θρύλοι και παραδόσεις

Κατά το μελετητή Μενέλαο Χριστοδούλου η παράδοση της Κύπρου, όσο κι αν μετα­μορφώνεται μέσα στην ιστορία, έχει μια συνέχεια, από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.  Όταν οι αρχαίοι Θεοί και ήρωες, ο Δίας, ο Απόλλωνος, ο Διόνυσος, η Αφροδίτη, υπο­χώρησαν στη νέα θρησκεία, κατέληξαν σ’ ένα άρρενα Θεό τον Διγενή και σε μια θήλεια ηρωίδα τη Ρήγαινα, που όλη η Κύπρος είναι σημαδεμένη με τα έργα και τις περιπέτειες τους.  Ο Διγενής σημαδεύει τους βράχους, ρίχνει ογκόλιθους κι η Ρήαινα κτίζει μονα­στήρια και πύργους, παλάτια και σπίτια κι έχει θησαυρούς αμύθητους.  Έτσι τραγουδά ο ποιητής Κώστας Βασιλείου τούτη τη μεταμορφωμένη σε Ρήαινα και Ροδαφνού Θεά της Κύπρου:

«Εχτές τα λιοβουτήματα που πάει να σιγράσει

σαν επερπάτουν του γιαλού τζι έπαιζα το πηδκιαύλι

εσιάστηκα μιαν λυερήν, καταφατζελλωμένην,

ξυπόλητην, ακτένιστην, τζιαι που καρκιάς κλαμένην.

Λαλώ της: «Κόρη ποια είσαι;» Λαλεί μου: «είμαι η Κύπρος»

η Ρήαινα η Ροδαφνού, η Γοργόνα, η Αφροδίτη».

- Πέ μου κόρη, τα κάλλη σου τζι η τόση ομορκιά σου

Ίντα λοής εσβήσασιν τζι ανάψαν τα λαμπρά σου

Τζιαι που την ήβρες την καρκιάν τζι’ αντέχεις τα κακά σου;

 

Ο ίδιος ποιητής δίνει την απάντηση με το ξύπνημα του άρρενα Θεού της Κύπρου, του Διγενή:

 

«Κάπου στράφτει, κάπου βροντά, κάπου χαλάζι ρίβκει.

Τρέμει ο Πενταδάκτυλος τζιαι τρέμουν τα δεντρά του

Γιατί ξυπνά ο Διγενής μέσα στα έγκατά του.

Ξυπνά τζιαι συντρομάσσεται τον άλυσον να σπάσει,

Τη Ρήαινα, την Ροδαφνούν να τρέξει να ποσπάσει.»

(συνεχίζεται)