Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ Γ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

Στὴν ἀρχή, ὅπως ὅλες οἱ ἀκολουθίες, ἔτσι καὶ ὁ Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανόνας, ξεκινᾶ μὲ τὴν ἐκφώνηση τοῦ ἱερέα «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· Ἀμήν»[1]. Ἀκολούθως ὁ ἀναγνώστης ἀναγινώσκει τὸν ρμβ΄ (142^ο) ψαλμὸ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, «Κύριε, εἰσάκουσον τὴς προσευχῆς μου...». Κατόπιν οἱ ψάλτες ψάλλουν ἐναλλὰξ τὸ «Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,...», μὲ τοὺς στίχους του. Ἔπειτα ψάλλονται τὰ τροπάρια, «Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν,...», Δόξα, καὶ Νῦν «Οὐ σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε...». Μετὰ ἀναγινώσκεται ὁ ν΄ (50^ὸς) ψαλμὸς «Ἐλέησόν με, ὁ Θεός,...»[2]. Στὴ συνέχεια ψάλλεται ὁ Κανόνας «Ὑγρὰν διωδεύσας ὡσεὶ ξηράν,...». Αὐτὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ ὀκτὼ ᾠδές, (ἡ δεύτερη παραλείπεται). Μετὰ τὴν τρίτη ᾠδὴ ὁ δεξιὸς ψάλτης ψάλλει τὸ Κάθισμα «Πεσβεία θερμή, καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον,...». Ἀφοῦ τελειώσουν τὰ τροπάρια τῆς στ΄ (6^ης) ᾠδῆς, ψάλλεται τὸ Κοντάκιον «Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε,...». Ἀκολούθως ψάλλεται τὸν Α΄ ἀντίφωνο τῶν ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄ ἤχου «Ἐκ νεότητός μου...» καὶ ὁ ἱερέας ἀναγινώσκει τὸ Εὐαγγέλιο.

---

[1] Ὅταν δὲν ὑπάρχει ἱερέας, τότε ὁ ἀναγνώστης λἐγει «Δι’ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς· Ἀμήν». Αὐτὸ γίνεται ὅταν κάνουμε ὁποιαδήποτε ἀκολουθία χωρὶς ἱερέα. Ὅπου ἔχει ἐκφώνηση ὁ ἱερέας, ὁ ἀναγνώστης, ἀπόντος τοῦ ἱερέα, λέγει «Δι’ εὐχῶν...».

[2] Ἂς σημειώσουμε ὅτι ὁ 50^ὸς ψαλμὸς εἶναι ὁ πιὸ δημοφιλὴς καὶ πιὸ πολυχρησιμοποιημένος ψαλμός. Τὸν βρίσκουμε σὲ πολλὲς ἀκολουθίες καὶ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸν ἔγραψε ὁ προφητάνακτας Δαβίδ, ὅταν μετενόησε ἀπὸ τὸ διπλὸ ἁμάρτημα τοῦ φόνου καὶ τῆς μοιχείας, στὸ ὁποῖο ὑπέπεσε. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ψαλμὸς αὐτὸς κατατάσσεται στοὺς ψαλμοὺς μετανοίας.

(συνεχίζεται)