ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Ζ΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

      Όταν ο πατέρας του Ιωάννη απεβίωσε, τον διαδέχθηκε ο ίδιος, καταλαμβάνοντας μεγαλύτερο αξίωμα, αυτό του πρωτοσυμβούλου, όταν χαλίφης ήταν ο Ουαλίδ(705-715)[1]. Στο πολιτικό αυτό αξίωμα δεν παρέμεινε για πολύ καιρό, αφού μαζί με τον κατά πνεύμα αδελφό του Κοσμά, ασπάσθηκε το μοναχικό βίο στη μονή του Αγίου Σάββα κοντά στα Ιεροσόλυμα, κατά μια παράδοση το 716 μ. Χ.[2],  δηλαδή πριν την έκρηξη της εικονομαχίας ( η εικονομαχική διαμάχη άρχισε μεταξύ των ετών 726 και 730 μ.Χ. και τέλειωσε το 787 μ. Χ., για να αναβιώσει στη συνέχεια και να λήξει οριστικά το 843μ. Χ.), θέση  που ενισχύεται και απο την αναφορά στη πράξη 6, της  Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου  (Mansi 13, 357)  «Ἰωάννης, ὅς παρ’ αὐτῶν Μανσούρ προσηγόρευται, ἀφείς πάντα, Ματθαῖον τόν εὐαγγελιστήν ζηλώσας, Χριστόν ἠκολούθησε, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν έν Άραβίᾳ θησαυρῶν τόν ὀνειδισμόν τοῦ Χριστοῦ»[3]. Επομένως η παράδοση που φέρει σαν λόγον αναχώρησης του Ιωάννη στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα, τη σύγκρουσή του με τον εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα τον Γ΄ θεωρείται μάλλον απίθανη και η αναχώρησή του συνδέεται με την επιθυμία του να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και με την προτροπή και παράκληση του τότε πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννου του Ε΄(706-735μ.Χ.)[4], που τον χειροτόνησε και σε πρεσβύτερο γύρω στο 730μ.Χ.[5].

---

[1] P. G. 94, 449, κεφ.13ον

[2] D.FARMER, The Oxford Dictionary of Saints, ό.π., σ. 210.

[3]Π. ΧΡΗΣΤΟΥ, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ό.π., στ. 1220.

[4]Γ.  ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Ἐπισκόπησις, ό.π., σ. 109.

[5] P. G. 94, 480-481, κεφ 34^ον.

(συνεχίζεται)