ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Ι΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

1.1. Εποχή 

   Ο 8^ος αιώνας, που έζησε ο Δαμασκηνός, ήταν μια εποχή ανακατατάξεων για το Βυζαντινό κράτος, αφού η συνοχή του κράτους δοκιμάζεται από εσωτερικές θρησκευτικές διαμάχες και από τις εξωτερικές επιδρομές των Αράβων στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Με την εμφάνιση και εγκατάσταση των Βουλγάρων στα βόρεια της αυτοκρατορίας, τα σύνορά της περιορίσθηκαν «στὰ φυσικὰ περίπου ὅρια τῆς ἑλληνικῆς πολιτιστικῆς ἑνότητας»[1].

        Το εικονομαχικό ζήτημα, που ξεκίνησε μεταξύ των ετών 726μ.Χ. και 730μ.Χ., όπως προαναφέρθηκε, και κράτησε πάνω απο ένα αιώνα, επηρέασε τη σταθερότητα της αυτοκρατορίας σε θρησκευτικό κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Δεδομένου ότι η σταθερότητα του κράτους βασιζόταν στην ενότητα της Εκκλησίας, οι διαμάχες για την προσκύνηση ή μη των εικόνων, αποτέλεσαν σοβαρό αποσταθεροποιητικό παράγοντα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι για το εικονομαχικό ζήτημα είχαν ασχοληθεί δύο εκκλησιαστικές Σύνοδοι. Η πρώτη, η Σύνοδος της Ιέρειας συγκλήθηκε απο το  Κωνσταντίνο τον Ε΄ το 754μ.Χ. και καταδίκασε την τιμή και προσκύνηση των εικόνων και τις διδασκαλίες του Δαμασκηνού υπέρ των εικόνων, αναθεματίζοντας τον με βαρείς χαρακτηρισμούς. Κατόπιν το 787μ.Χ. στη Νίκαια,  συνήλθε η  Ζ΄ Οικουμενική  Σύνοδος, η οποία αποκατέστησε την τιμή  των εικόνων, καταδικάζοντας τις αποφάσεις της Συνόδου της Ιέρειας, αποκαθιστώντας έτσι και την τιμή προς το πρόσωπο του Δαμασκηνού, αναγνωρίζοντας τον ως ορθόδοξο[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Ι. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ, Τό Βυζαντινό κράτος, σ. 103.

[2] Δ. ΤΣΑΜΗ, Ἐκκλησιαστική Γραμματολογία, σ. 208.