ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Ε΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

      Γεννήθηκε στην ξακουστή Δαμασκό της Συρίας μεταξύ των ετών 645 και 675 μ.Χ., κατά άλλους το 680 μ.Χ.[1] και απέθανε μεταξύ των ετών 749 και 750 μ.Χ.και, κατά άλλους το 784μ.Χ. σε ηλικία 70 ετών, κατά δε το Συναξάρι[2] σε ηλικία 104 ετών[3]. Έζησε στη Δαμασκό σε μια εποχή που η Συρία ήταν κάτω από τη μουσουλμανική κυριαρχία[4] και η Δαμασκός ήταν η έδρα του αραβικού χαλιφάτου[5], κατά την εποχή της βασιλείας του Αυτοκράτορα Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου(717-741) και μέχρι της βασιλείας του διαδόχου του Κωνσταντίνου Ε΄ Κοπρωνύμου[6]. Καταγόταν απο πλούσια ελληνοσυριακή χριστιανική οικογένεια, γνωστή με το όνομα Μανσούρ[7], όνομα του πάππου του Ιωάννη. Ο πατέρας του Δαμασκηνού, Σέργιος, λόγω του  πλούτου του και της καταγωγής του, υπηρετούσε στο παλάτι του χαλίφη Άμπτ-έλ-Μαλέκ ως Μέγας Λογοθέτης[8], θέση που αντιστοιχούσε με τη θέση του υπουργού επί των υποθέσεων του χριστιανικού πληθυσμού και κυρίως επί των υποθέσεων κατανομής των φόρων[9]. Στον βίο του Ιωάννη αναφέρεται ότι ήταν «διοικητής των δημοσίων πραγμάτων»[10].

---

[1]Π.ΧΡΗΣΤΟΥ, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ό.π., στ. 1220, Βλ.Δ.ΤΣΑΜΗ, Ἐκκλησιαστική Γραμματολογία, σ. 207.

[2] P. G. 94, 501.

[3] Για τις αποκλίσεις στις χρονολογίες γέννησης και θανάτου του βλ.ενδεικτικά, Florovsky G. Οἱ Βυζαντινοί πατέρες, ό.π., σ. 403, Kazhdan P. Alexander, The Oxford Dictionary of Byzantium, τόμ. 2, σ. 1063, Farmer  Hugh David, The Oxford Dictionary of Saints, σ. 210, Π.ΧΡΗΣΤΟΥ, Ἐκκλησιαστική Γραμματολογία, σ. 322.

[4] Farmer Hugh David, Τhe Oxford Dictionary of Saints, σ. 210.

[5] Το χαλιφάτο μεταφέρθηκε στη Δαμασκό το 661μ.Χ. από τον Άμπτ-έλ-Μαλέκ, στη κυβέρνηση του οποίου υπηρετούσε ο πατέρας του Δαμασκηνού,  γι΄αυτό και η γέννηση του τοποθετείται γύρω στο 680μ.Χ., αντί το 645μ.Χ. Βλ.ΧΡΗΣΤΟΥ, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ό.π., στ. 1221.

[6]  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Συναξαριστής , τόμ. 2, σ. 241.

[7] Η λέξη« Μανσούρ» κατ΄άλλους σημαίνει‟νικηφόροςˮ Βλ. G.FLOROVSKY, Οἱ Βυζαντινοί πατέρες, ό.π., σ. 403, κατ΄άλλους σημαίνει ‟λυτρωμένοςˮ, Βλ.ΧΡΗΣΤΟΥ, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ό.π., στ.1220.

[8] G.FLOROVSKY,  Οἱ βυζαντινοί πατέρες, ό.π., σ. 403.

[9] KAZHDAN P.A., The Oxford Dictionary of Byzantium, ό.π., σ. 1063.

[10] P. G. 94, 437C.

(συνεχίζεται)