ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ Α΄.

του Άριστου Θουκυδίδη

Χημικού, M.Th.

(Φωτογραφία: Αλεξία Φιλίππου)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Η  φιλάνθρωπη Εκκλησία, ως πνευματική μητέρα των πιστών  της, είναι παρούσα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Από τη γέννησή τους μέχρι και τον θάνατό τους η Εκκλησία, ως στοργική μητέρα, συμπαραστέκεται και ενισχύει τα πιστά τέκνα της, τα προστατεύει και τα στερεώνει στην πίστη, τα αγιάζει και τα σώζει. Από την πρώτη μέρα, που θα γεννηθεί το παιδί, η Εκκλησία είναι παρούσα με την ευχή «Είς γυναίκα Λεχώ»[1], όπου εύχεται για την λεχώνα μητέρα και για το νεογέννητο. Ακολουθεί η ευχή «Εἰς τό κατασφραγίσαι παιδίον, λαμβάνον ὄνομα τῇ ὀγδόῃ ἡμέρα άπό τῆς γεννήσεως αὐτοῡ»[2], όπου η Εκκλησία διά του ιερέως σφραγίζει το μέτωπο, το στόμα και το στήθος του βρέφους, δίνοντας και το όνομά του. Στις σαράντα ημέρες εκκλησιάζεται η μητέρα με το παιδί και τους διαβάζεται η ευχή «εἰς τό ἐκκλησιάσαι παιδίον, μεθ’ ἡμέρας τεσσαράκοντα»[3].

   Η γέννηση των τέκνων της Εκκλησίας γίνεται  μυστηριακά με το μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος και ακολουθεί το σφράγισμά τους, με το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος. Τα τέκνα της, η Εκκλησία ως στοργική μάνα, τά τρέφει με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τα καθαρίζει από την αμαρτία με το μυστήριο της Μετάνοιας και Εξομολόγησης, ευλογεί την ένωσή τους με το μυστήριο του Γάμου. Αναδεικνύει, ανάμεσα στα τέκνα της, τους ιερείς και πνευματικούς  τους πατέρες με το μυστήριο της Ιερωσύνης και τέλος επιλαμβάνεται των σωματικών τους ασθενειών με το μυστήριο του αγίου Ευχελαίου[4].

---

[1] Μικρόν Εὐχολόγιον ἤ Ἀγιασματάριον, σ. 43.

[2] ό.π., σ. 48.

[3] ό.π., σ. 51.

[4].Α. ΘΕΟΔΩΡΟΥ, Ἄμωμοι, σ. 31.

(συνεχίζεται)