Ε. Το πραγματικό νόημα της πενίας του
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Ο Παπαδιαμάντης δεν είχε πιαστεί από τα
πλοκάμια του συβαριτισμού του μαμωνά, αλλ’ εμπλούτιζε «εις Θεόν».
«Γεννήθηκε φτωχός, έζησε φτωχός και
πέθανε φτωχός». Ήτανε φτωχός σωματικά,
αλλά δεν είχε ούτε τον καημό και την λαχτάρα του πλούτου. Ήτανε τύπος του Χριστού, του αρχηγού των
φτωχών και παραπεταμένων.
«Απόδειξη», από τις ασυνήθιστες, είναι η
οργάνωση γιορτής προς τιμήν του Παπαδιαμάντη.
Την οργανώσανε θαυμαστές και φίλοι, λογοτέχνες και άνθρωποι
κοσμικοί. Κι ορίσανε μάλιστα την
πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, σύζυγο του Πρίγκιπα Γεωργίου, να είναι επικεφαλής
του γιορτασμού που θα γινότανε στην αίθουσα του Παρνασσού. Ποιος λογοτέχνης, ή ποιος άνθρωπος που θα
βρισκότανε στην απαθλιωμένη κατάσταση του Παπαδιαμάντη, δε θ΄ αντίκριζε τούτη
τη μοναδική ευκαιρία;… Κι όμως! Όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι στην αίθουσα,
εκτός από ένα: τον ίδιο τον τιμώμενο τον
Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Τον αναζητήσανε
παντού, αλλά δεν τον βρήκανε πουθενά.
Έτσι η γιορτή έγινε δίχως τον Παπαδιαμάντη, γιατί κανένας δεν μπορούσε
να υποψιαστεί πως ο Παπαδιαμάντης αρνήθηκε το χειροκρότημα και το λιβανωτό των
τρανών και των σπουδαίων, για να περάσει την ίδια ώρα στο σπίτι ενός φτωχού
μανάβη, του Νικόλα του Μπούκη, που ο Παπαδιαμάντης έψελνε συχνά στο σπίτι του
κι η μικρούλα η κόρη του Μπούκη, η Αγγελικούλα, τον άκουγε με κατάνυξη,
ονομάζοντας τις ψαλμωδίες του Παπαδιαμάντη «Τα τραγούδια του Θεού»…⁵
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου