Οι
ματαιολογίες περισσεύουν μπροστά σ’ αυτό
το οφθαλμοφανές γεγονός, που δείχνει την αρνητική θέση του μπροστά στην
ματαιότητα του πλούτου και της δόξας.
Κλείνουμε τη μελέτη με λίγα λόγια του
Φώτη Κόντογλου, γιατί πιστεύουμε ότι η μεγάλη αυτή λογοτεχνική προσωπικότητα
πρέπει να τιμάται και να εκτιμάται από αντάξια της ζωής και του έργου της
πρόσωπα: «Όσο περνά ο καιρός, ολοένα ξεθωριάζουνε οι μεγάλοι άντρες κι οι λογής
– λογής αποθεωμένοι. Πλην ο
Παπαδιαμάντης γίνεται ολοένα πιο ζωντανός, πιο αληθινός, πιο αγαπημένος, πιο
ζωογόνος μέσα στις ψυχές, ντυμένος στολήν αφθαρσίας. Γιατί είναι ένα κλαδί αμάραντον από το
πολύκλωνο δέντρο της Ορθοδοξίας, που το φύτεψε ο Χριστός, για να είναι χλωρό
και ανθισμένο στον αιώνα… Ο
Παπαδιαμάντης είναι η Ελλάδα κι η Ορθοδοξία, που η δύναμή της πληθαίνει με τη
φτώχεια, με την αγωνία, με τα μαρτύρια».⁶
«Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου