Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά που μου δίνεται απόψε η
ευκαιρία να μιλήσω για το μουσικό έργο του πνευματικού μου πατέρα Σταύρου
Παπαγαθαγγέλου. Συνάμα όμως νοιώθω το
βάρος μιας ολόκληρης μουσικής κληρονομίας που ήδη έχει κλείσει περισσότερο από
μια πεντηκονταετία να βαραίνει τους ώμους μας αφού μας έχει κληροδοτήσει από το
πλούσιο παρελθόν του πνευματικού αυτού γίγαντα της Εκκλησίας και της Πατρίδας.
Είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω για πρώτη φορά στην
ηχογράφηση του δίσκου «Πάντα Μπροστά» το 1980, παίζοντας κιθάρα καθώς και
αργότερα στην ηχογράφηση της κασέτας «Εθνικά Σαλπίσματα». Επίσης, συνόδευσα τον πατέρα Σταύρο σε
διάφορες κατά καιρούς εκδηλώσεις στο πιάνο. Ένα πράγμα είναι που διακρίνει το
πρόσωπο του σεβαστού μας πατέρα. Η γνησιότητα και πηγαία εκφραστικότητα της
μουσικής του. Απλότητα, παλμός και
ζωντάνια είναι τα χαρακτηριστικά των συνθέσεων του τιμωμένου στην αποψινή
εκδήλωση.
Τα βιβλία:
«Για της καρδιάς το πύρωμα», «Θεέ μου να ξημέρωσεν», «Με τα πουλιά» και
το «Πάντα Μπροστά» είναι δείγματα ανεπανάληπτης μουσικής σύλληψης και έμπνευσης
που λίγοι μπορούν να φτάσουν, αφού ελάχιστοι μουσικοί είναι αυτοί που
παραμένουν απλοί και ανεπιτήδευτοι μπροστά στον πειρασμό του εξεζητημένου και επιτηδευμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου