Η
θεολογία του Παπαδιαμάντη, όπως φαίνεται μέσα από τα διηγήματά του, είναι η
θεολογία της Μεταμορφώσεως, της λειτουργικής αλλοιώσεως ενός λαού σε σώμα
Χριστού. Εικονογραφεί ο Παπαδιαμάντης
κάτω από ταπεινό κι απέριττο ένδυμα αυτή την πραγματικότητα έχοντας ταυτόχρονα
σαφέστατη επίγνωση ότι επέρχεται ραγδαία η διάβρωσή της. Ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός είχε αφήσει τους
πάντες γύρω του σε εκστατικό παραλήρημα, κι ο Παπαδιαμάντης αντιτάσσει σ΄ αυτή
την έκσταση τις ταπεινές μορφές των τελευταίων αληθινών ανθρώπων που αξιώθηκε
να ψηλαφήσει μέσα στο Ορθόδοξο ήθος του νησιού του. Φιλακόλουθες γριούλες του νησιού, απλοϊκοί
παπάδες, τσοπάνηδες και βαρκάρηδες, παράνομοι και μέθυσοι, παρουσιάζονται όλοι
δικαιωμένοι κι αγιασμένοι μέσα στην Εκκλησία που ακόμα λειτουργεί σωστά.
«Ο Παπαδιαμάντης τραγουδούσε τους
φτωχούς και το έργο του στάθηκε το μεγάλο χρονικό της Ελληνικής φτωχολογίας»³
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου