Δὲν φρόντισες προσωπικὰ ν᾽ ἀναλάβεις αὐτὸ τὸ ἀξίωμα μόνος σου, ἐπειδὴ συναισθανόσουν τὴν ἀδυναμία σου; Πολὺ καλά. Θὰ ἔπρεπε λοιπὸν μὲ τὴν ἴδια σκέψη νὰ τὸ ἀρνηθεῖς ὅταν οἱ ἄλλοι σοῦ τὸ πρότειναν. Ἤ, ὅταν κανεὶς δὲν σὲ καλοῦσε, τότε ἤσουν ἀσθενὴς καὶ ἀκατάλληλος, μόλις ὅμως βρέθηκαν κάποιοι νὰ σοῦ δώσουν τὸ τιμητικὸ ἀξίωμα, ἔγινες ξαφνικὰ ἰσχυρός;
Αὐτὰ εἶναι
μωρολογίες γιὰ γέλια καὶ ἀξίζουν τὴ μεγαλύτερη τιμωρία. Καὶ γι᾽ αὐτὸ ὁ Κύριος
προτρέπει, ὅποιος θέλει νὰ κτίσει ἕναν πύργο, νὰ καθίσει πρῶτα νὰ ὑπολογίσει τὴ
δαπάνη, γιὰ νὰ δεῖ ἂν τοῦ φτάνουν τὰ χρήματα νὰ τὸν τελειώσει, γιὰ νὰ μὴ δώσει
μύριες ἀφορμὲς γιὰ εἰρωνεῖες.
Ἀλλὰ ἐκείνου μὲν
ἡ ζημιὰ περιορίζεται σὲ εἰρωνικὰ γέλια· ἐνῶ στὴν περίπτωσή μας ἡ τιμωρία εἶναι
ἡ ἄσβεστη φωτιὰ καὶ τὰ σκουλήκια ποὺ ποτὲ δὲν θὰ σταματήσουν, καὶ τὸ τρίξιμο
τῶν δοντιῶν καὶ τὸ σκοτάδι τὸ ἐξώτερο καὶ ὁ χωρισμὸς καὶ τὸ νὰ τὸν βάλουν
μεταξὺ τῶν ὑποκριτῶν.
Τίποτε ὅμως ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ δὲν θέλουν νὰ καταλάβουν οἱ κατήγοροι· γιατὶ ἂν πραγματικὰ τὰ καταλάβαιναν, θὰ σταματοῦσαν νὰ κατηγοροῦν αὐτὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ χαθεῖ χωρὶς λόγο.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου