Ἡ περίπτωσή μας δὲν
ἀφορᾶ τὸ πῶς θὰ οἰκονομήσουμε σιτάρι ἢ κριθάρι, οὔτε βόδια καὶ πρόβατα ἢ
ὁτιδήποτε ἄλλα παρόμοια πράγματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν αὐτὴ τὴ στιγμή, ἀλλὰ αὐτὸ
τὸ ἴδιο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.
Γιατὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὸν μακάριο Παῦλο, εἶναι σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ πρέπει ὅποιος τοῦ τὸ ἔχει ἐμπιστευθεῖ, νὰ τὸ διατηρήσει σὲ καλὴ ὑγεία καὶ ἀσύγκριτο κάλλος καὶ νὰ προσέχει παντοῦ μήπως ὑπάρχει κάποια κηλίδα ἢ ζαρωματιὰ ἢ καμιὰ ἄλλη τέτοια ἀσχήμια ποὺ νὰ καταστρέφει ἐκείνη τὴν ὡραιότητα.
Καὶ τί ἄλλο
ἀνώτερο ὑπάρχει, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη δύναμη, ἀπὸ τὸ ν᾽ ἀναδείξει
αὐτὸ τὸ σῶμα ἀντάξιο τῆς πανάχραντης καὶ μακαρίας κεφαλῆς;
Γιατὶ ἂν οἱ ἀσχολούμενοι μὲ τὴν ἀθλητικὴ ἐκγύμναση ἔχουν ἀνάγκη καὶ ἀπὸ γιατροὺς καὶ γυμναστὲς καὶ ἀπὸ εἰδικὸ διαιτολόγιο καὶ ἀπὸ συνεχῆ ἄσκηση καὶ πολλὲς ἄλλες φροντίδες (γιατὶ καὶ τὸ μικρότερο λάθος ἂν παραβλέψουν ἀνατρέπει καὶ καταστρέφει τὰ πάντα), αὐτοὶ ποὺ ἀνέλαβαν νὰ περιποιοῦνται τὸ σῶμα αὐτό, ποὺ πρόκειται ν᾽ ἀγωνισθεῖ ὄχι μὲ ἄλλα σώματα ἀλλὰ μὲ τὶς ἀόρατες δυνάμεις, πῶς θὰ μπορέσουν νὰ τὸ διαφυλάξουν ἀκέραιο καὶ ὑγιές, ἂν δὲν ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ τὴν ἀνθρώπινη ἀρετὴ καὶ δὲν γνωρίζουν καλὰ κάθε θεραπεία ποὺ εἶναι κατάλληλη γιὰ τὴν ψυχή;[1]
[1] ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Οἱ ἕξι περὶ ἱερωσύνης λόγοι τοῦ ἱεροῦ
Χρυσοστόμου, (μτφρ. Ἠλίας Γ. Διακουμάκος), ἐκδ. Παρρησία, σσ. 239-253.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου