Τὸ μουσικὸ ἔργο τοῦ πατρὸς Σταύρου Παπαγαθαγγέλου Δ΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

          Ἡ μουσικὴ τοῦ Παπασταύρου ἔχει οἰκουμενικὲς διαστάσεις. ᾿Επέτυχε ὅ,τι δὲν μπόρεσαν νὰ πετύχουν «μεγάλοι» μουσικοί. Μέσα στὴν ἁπλότητά της κρύβει μεγαλεῖο καὶ μέσα στὸν παλμό της τὰ βιώματα μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς. Ποῦ εἶναι σήμερα οἱ φωτισμένοι μουσικοί, ποὺ θὰ διδάξουν στοὺς μαθητὲς μαντολῖνο, αὐλό, κιθάρα καὶ μὲ τὸν παλμὸ καὶ τὶς μουσικές τους γνώσεις καὶ δεξιότητες, ἂν ἔχουν, θὰ μεταδώσουν στὰ παιδιά διὰ μέσου τῆς μουσικῆς τὸ ᾿Ορθόδοξο Χριστιανικὸ βίωμα καὶ τὸ Πατριωτικὸ φρόνημα;

          Κάποτε ἡ Ἑλλάδα μεγαλούργησε, γιατὶ ὅλη ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἦταν γύρω ἀπὸ τὸν Χριστό, τὴν ᾿Εκκλησία καὶ τὴν Πατρίδα. Σήμερα, ποὺ ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται σὲ ἀδιέξοδο, ζητᾷ λύσεις ἀπό μᾶς. Γιὰ νὰ φωτίσουμε ὅμως τοὺς ἄλλους, πρέπει πρῶτα νὰ φωτιστοῦμε ἐμεῖς.

          Ἡ μουσικὴ τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα ἔχει φτάσει σὲ πραγματικὸ ἀδιέξοδο, καὶ ἔχει ἀποῤῥίψει ὁλόκληρη τὴν παράδοση αἰώνων. Ἡ ἁπλῆ, ἀπέριττη, ἀλλὰ γεμάτη παλμὸ καὶ ζωὴ μουσικὴ τοῦ Παπασταύρου δείχνει τὸν δρόμο γιὰ ὅσους ἔχουν ματιὰ νὰ τὴ δοῦν.

          Σήμερα, ποὺ ἡ μισὴ Κύπρος μας βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν μπότα τοῦ Τούρκου κατακτητῆ, ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστιανικοῦ καὶ Πατριωτικοῦ τραγουδιοῦ ἐπιβάλλεται γιὰ τὸ ξύπνημα τῆς νεολαίας μας. Τὰ τραγούδια τῶν συλλογῶν τοῦ πατρὸς Σταύρου εἶναι ὅ,τι καλύτερο γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό.

          Κλείνω τὴ μικρή μου εἰσήγηση μὲ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου Κύπριου μουσικοῦ Σόλωνα Μιχαηλίδη: «Οἱ μελῳδικὲς γραμμὲς τῶν τραγουδιῶν τοῦ Παπασταύρου, ἁπλές, λιτές, ἔχουν μιὰ ἀπέριττη ὀμορφιά· ἀποπνέουν ἕνα αἴσθημα ἁγνότητας καὶ εὐγένειας· κινούνται φυσικά, πορεύονται χωρὶς ἐπιτήδευση, λὲς καὶ ξεπηδοῦν αὐθόρμητα ἀπὸ μιὰ πηγὴ μουσική. Τὰ Κυπριόπουλα θὰ βροῦν μέσα στὰ τραγούδια σας γνήσιο αἴσθημα, ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικό, ἕνα παλμὸ ζωντανὸ καὶ φωτεινὴ σκέψη καὶ στοργή».

          Εὐχὴ καὶ προσευχή μας εἶναι νὰ τοῦ χαρίσῃ ὁ Θεὸς χρόνια νὰ συνεχίσῃ τὸ εὐλογημένο αὐτό ἔργο του.