Η ειρήνη στις διαπροσωπικές μας σχέσεις Γ΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Αυτή η ειρηνική κατάσταση με το Θεό, τους εαυτούς τους, τον πλησίον και τη φύση γενικά ζούσαν και ζουν οι άγιοι, οι οποίοι είναι συμφιλιωμένοι με τη φύση. Γι’ αυτό βλέπουμε και στους βίους τους, ότι οι άγιοι, οι οποίοι ζούσαν την προπτωτική, παραδείσια, κατάσταση, συμπεριφεέρονταν στα άγρια ζώα σαν να ήταν ήμερα.

Στην παλαιά Διαθήκη η λέξη ειρήνη εσήμαινε την κατάσταση της σωτηρίας και της ευημερίας σε αντίθεση προς κάθε είδος κακού[1]. Στην Παλαιά Διαθήκη επίσης ο όρος χρησιμοποιείτο και σαν χαιρετισμός κατά την άφιξη ή αναχώρηση. Συγκεκριμένα κατά την άφιξη έλεγαν: «Ειρήνη σοι» (Κριτ. στ' 23) ενώ κατά την αναχώρηση: «Πορεύεσθε εν ειρήνη» (Κριτ. ιη' 6).

Στην Παλαιά Διαθήκη επίσης ο πιστός προσδοκά την ειρήνη σαν δώρο, το οποίο προέρχεται μόνο από το Θεό. Χωρίς το Θεό δεν μπορεί να υπάρξη ουσιαστική και πραγματική ειρήνη. Γι’ αυτό και ο προφήτης Ησαΐας παρακαλεί το Θεό να τους δώση ειρήνη: «Κύριε ο Θεός ημων, ειρηνη δος ημιν, παντα γαρ απεδωκας ημιν» (Ησ. κστ' 12). Δηλαδή, Κύριε ο Θεός μας, δώσε μας ειρήνη, διότι εσύ μας τα δίδεις όλα.

Ο προσδοκώμενος Μεσσίας στην Παλαιά Διαθήκη φέρει τον τίτλο  «αρχων ειρηνης» (Ησ. θ' 6). Επομένως, ο αρχηγός και εξουσιαστής της πραγματικής ειρήνης είναι ο Κύριος. Ο Μεσσίας είναι αυτός που φέρει την πραγματική, τέλεια και αιώνια ειρήνη. «μεγαλη η αρχη αυτου, και της ειρηνης αυτου ουκ εστιν οριον» (Ησ. θ' 7). Επομένως από το χωρίο αυτό συμπεραίνουμε ότι η βασιλική εξουσία του Μεσσία θα έχη απεριόριστη έκταση, θα εκτείνεται σε όλη την οικουμένη και στην ειρηνική του βασιλεία δεν θα υπάρχη τέλος.

(συνεχίζεται)

---

[1] Ευάγγελου Θεοδώρου, Ειρήνη, ΘΗΕ, τ. 5, Αθηναι 1964, στ. 440.