Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος A΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Πίνακας: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

          Τὴν πέμπτη Κυριακὴ ἀπὸ τὸ Πάσχα ἡ ἁγία ᾿Εκκλησία φέρνει στὴ μνήμη μας τὸ γεγονὸς τῆς συναντήσεως τοῦ Κυρίου μὲ τὴν Σαμαρείτιδα. Ἦταν μεσημέρι καὶ ὁ ἥλιος ἔκαιγε. Ὁ Κύριος κάθεται κοντὰ στὸ πηγάδι αὐτὸ τοῦ ᾿Ιακὼβ καὶ σὲ λίγο ἔρχεται καὶ ἡ γυναῖκα ἐκείνη, ποὺ ἱστορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. ᾿Εκεῖ ἀρχίζει μία μεγάλη συζήτηση καί, ἀφοῦ ὁ Κύριος λέγει στὴ Σαμαρείτιδα τὰ ἀπόκρυφα τῆς ζωῆς της (ὅτι δηλαδὴ μέχρι τώρα εἶχε πέντε ἄντρες καὶ αὐτός, ποὺ τώρα εἶχε, δὲν ἦταν σύζυγός της), ἡ Σαμαρείτιδα πιστεύει στὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ εἶναι ἡ ἁγία Φωτεινή, ἡ ἰσαπόστολος, ἡ ὁποία ἀργότερα μαρτύρησε μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό της καὶ τὰ παιδιά της γι’ Αὐτόν, μὲ τὸν ὁποῖο ἀξιώθηκε νὰ συνομιλήσῃ προσωπικά.

          Ἡ Σαμαρείτιδα, μία πόρνη γυναίκα τοῦ καιροῦ ἐκείνου, πηγαίνει τὸ μεσημέρι μέσα στὸν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ, γιὰ νὰ ἀντλήσῃ νερό. Μᾶλλον φαίνεται παράλογο. Θὰ μποροῦσε νὰ πάῃ τὸ πρωῒ ἢ τὸ ἀπόγευμα, ποὺ ὁ ἤλιος ἔκαιγε λιγώτερο. Φαίνεται, ὑποθετικὰ ὁμιλοῦντες, ὅτι ἁμάρτανε, ἦταν πόρνη, ἀλλὰ ντρεπόταν γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή της, καὶ ἔτσι πήγαινε στὸ πηγάδι τὸ μεσημέρι, ὅπου κανένας δὲν θὰ τὴν ἔβλεπε.

          Καὶ πάλι βλέπουμε τὸν Κύριο νὰ ζητᾷ ἀπὸ τὴν Σαμαρείτιδα νερό. ᾿Αστεῖα πράγματα. Αὐτός, ποὺ δημιούργησε τοὺς ὠκεανούς, τὶς λίμνες, τὶς πηγὲς καὶ τὰ νέφη, ζητᾷ νερὸ ἀπὸ μία γυναῖκα. Καὶ τί γυναῖκα; Πόρνη. Οἱ εὐσεβεῖς τοῦ καιροῦ ἐκείνου οὔτε ποὺ θὰ μιλοῦσαν σὲ τέτοια γυναῖκα.

(συνεχίζεται)