Ἡ ἀποτρόπαιος Παναίρεσις τοῦ “Οἰκουμενισμοῦ”

(ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ μεγάλου συγχρόνου Πατρὸς καὶ Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας, Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς)

«Ἦτο ἆράγε ἀπαραίτητον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτὸ τὸ πανάχραντον Θεανθρώπινον σῶμα καὶ ὀργανισμὸς τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, νὰ ταπεινωθῇ τόσον τερατωδῶς, ὥστε κατὰ τὰς ἡμέρας μας ἀντιπρόσωποί της, θεολόγοι, ἀκόμη καὶ Ἱεράρχαι, νὰ ἐπιζητοῦν τὴν ὀργανωτικὴν μετοχὴν καὶ συμπερίληψιν εἰς τὸ “Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν”; Ἀλίμονον! Ἀνήκουστος προδοσία!»

«Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα στὸν «Οἰκουμενισμὸν» εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν Οὑμανισμῶν, μὲ ἐπικεφαλῆς αὐτῶν, τὸν Παπισμόν.

Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις, ἡ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν.

Τὸ κοινὸν εὐαγγελικὸν ὄνομα ὅλων αὐτῶν εἶναι ἡ παναίρεσις».

 (π. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ὁ Οἰκουμενισμός,
Θεσ/νίκη 1974, σ. 224)

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Δεκέμβριος, 2019 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 1021-1068.