του Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Πέτρος ο Πελοποννήσιος:
Είναι η μεγαλύτερη μορφή στο χώρο της Εκκλησιαστικής
μας μουσικής, κατά τον δέκατο-όγδοο αιώνα.
Τα βιβλία που συνέγραψε, αφού μεταγράφησαν στη νέα
παρασημαντική δηλαδή στο καινούργιο γραφικό σύστημα, κυριαρχούν σήμερα στις
ακολουθίες της Εκκλησίας μας.
Υπήρξε καλλίφωνος ψάλτης και εγνώρισε σε τέλειο
βάθμό την «εξωτερική», όπως ονομάζεται η κοσμική μουσική. Ως εκ τούτου
συνέγραψε «Ανθολόγια» με τραγούδια του καιρού του.
Το 1770, λίγα χρόναι πρίν από τον θάνατό του, ήλθαν
από την Περσία στην Κωνσταντινούπολη τρείς μουσουλμάνοι χανεντέδες (μελοποιοί)
οι οποίοι έφερναν μαζί τους μια ανέκδοτη σύνθεσή τους για να την δείξουν στον
σουλτάνο.
Οι μουσικοί της αυλής θεώρησαν προσβολή το γεγονός
αυτό και έτσι ύστερα από οδηγίες του Πέτρου, οι δερβίσηδες του Τεκέ στο Πέρα,
προσκάλεσαν για γεύμα τους Πέρσες μουσικούς. Μετά το φαγητό, τους παρεκάλεσαν
να ψάλλουν για χάρη τους την ανέκδοτη σύνθεση τους. Ενώ έψαλλαν αυτοί, ο Πέτρος, που ήταν κρυμμένος,
άκουσε, κατέγραψε και εκαλλώπισε το μελωδικό άσμα των Περσών.
Σε λίγο παρουσιάστηκε στο προαύλιο του τεκέ ο
Πέτρος. Οι δερβίσηδες έτρεξαν να προύπαντήσουν τον «δάσκαλό» τους. Τότε ,
παρεκάλεσαν τους Πέρσες μουσικούς να ξανατραγουδήσουν το έργο για χάρη του
Ρωμήου δάσκαλού τους.
Αφού το ερμήνευσαν, ο Πέτρος, παίρνοντας το σοβαρό
του ύφος, παρετήρησε ότι αυτό το εξαίσιο τραγούδι είναι δικό του και οπωσδήποτε
οι Πέρσες το εδιδάχθησαν από κάποιον από τους μαθητές του, που ήσαν
διεσπαρμένοι στην Αραβία και την Περσία.
Τότε τους έδειξε και το χαρτί, όπου είχε καταγράψει
το άσμα και το τραγούδησε παίζοντας την πανδουρίδα του.
Τότε οι Πέρσες κατάλαβαν ότι οι Ρωμηοί τους είχαν ξεγελάσει και ώρμησαν να
σκοτώσουν τον Πέτρο . Κάποιος άλλος του
έσπασε την πανδουρίδα του. Τότε οι δερβίσηδες έδεσαν τους Πέρσες μουσικούς και
σε λίγες μέρες τους εξώρισαν σαν αγύρτες.
Περιοδικόν Ο ΛΟΓΟΣ (Τεύχος 12, 28 Μαρτίου – 10 Απριλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου