Οἱ τρεῖς κύριες καὶ καίριες πτώσεις τοῦ σατανᾶ μέσα εἰς τὸν ῥοῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ σύμπαντος κόσμου Β΄.

Φορητὴ εἰκόνα, κρητιδογραφία (“παστέλ”), σύγχρονον ἔργο (2015) ὑπὸ τῆς Μονῆς μας, βασισμένο σὲ παλαιὰν πρότυπον ἐλαιογραφίαν τοῦ μακαριστοῦ ἁγιογράφου Θεοδώρου Ν. Δάλτα, ἔτους 1927

Ῥίχτηκε καὶ διώχτηκε ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν μας, ποὺ τοὺς κατηγοροῦσε συνεχῶς (καὶ τοὺς διεκδικοῦσε νὰ τοὺς καταστήσῃ δικούς του) μέρα καὶ νύκτα, μπροστὰ στὸν Θεό μας.

Αὐτὸν ὅμως τὸν διάβολο τὸν ἐνίκησαν οἱ πιστοὶ στὸν Θεὸ-Δημιουργὸ ἀδελφοί μας. Καὶ τὸν ἐνίκησαν χάρις στὸ αἷμα καὶ τὴν Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Ἀρνίου καὶ μὲ τὴν Ὁμολογίαν (δηλαδὴ λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, ἐνώπιον τοῦ κόσμου τῆς ἀποστασίας), ποὺ ἔδωσαν γιὰ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὴν ζωή τους, φτάνοντας μέχρι καὶ τὴν θανάτωσίν των!]

*

Ἐπισημαίνουμε σ᾽ αὐτὸ τὸ χωρίο τοῦ βιβλίου τῆς «Ἀποκαλύψεως» ἑπτὰ ἰδιαίτερους χαρακτηρισμοὺς τοῦ Σατανᾶ, ποὺ ἀναφέρει καὶ διατυπώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης:

◯1  Δράκων· ◯2  ὄφις ὁ μέγας· ◯3  ὄφις ὁ ἀρχαῖος· ◯4  ὁ καλούμενος διάβολος· ◯5  ὁ σατανᾶς· ◯6  ὁ πλάνος, ποὺ πλανᾶ τὴν οἰκουμένη· ◯7  ὁ κατήγορος τῶν πιστῶν δούλων τοῦ Θεοῦ.

Ἡ συντριβὴ τοῦ σατανᾶ-διαβόλου μέσα στὸν ῥοῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου, πραγματοποιεῖται σὲ τρεῖς κύριες καὶ χαρακτηριστικὲς φάσεις:

(α) Πρὶν τὴν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου: Ἡ πτῶσις τοῦ πρώην φωτεινοῦ ἀγγέλου (τοῦ Ἑωσφόρου) ἀπὸ τὴν ῾῾ἄνω φωτοφορία᾽᾽, (λόγῳ τοῦ ἀνοήτου καὶ ἀμετανοήτου ἐγωϊσμοῦ του), στὰ ῾῾κάτω᾽᾽, δηλαδὴ στὴν ῾῾ὑλικὴ δημιουργία᾽᾽ (Ἀποκ. ιβ´ 7-9).

(β) Τὸ δέσιμό του γιὰ ῾῾1000 χρόνια᾽᾽: Δηλαδὴ ἡ ἧττα τοῦ διαβόλου μετὰ τὴν Ἐνανθρώπησι, τὴν Σταύρωσι, τὴν Ἀνάστασι, τὴν Ἀνάληψι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἔνδοξον Ἔλευσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ αὐτὸ τὸ ῾῾δέσιμο᾽᾽ τοῦ σατανᾶ-διαβόλου θὰ ἰσχύσῃ καὶ διαρκέσῃ μέχρι τὶς παραμονὲς τὴς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε, τότε πλέον, αὐτὸς (ὁ σατανᾶς-διάβολος) θὰ ἐπανεμφανισθῇ δριμύτερος, ἐξ αἰτίας τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων, ποὺ θὰ ἐπισυμβῇ κατὰ τὶς Ἔσχατες ἐκεῖνες ἡμέρες τῆς Ἱστορίας. Αὐτὴ ἡ μεγάλη, ἡ ἀπροσμετρήτων διαστάσεων καὶ ἡ ἐσχάτη Ἀποστασία, θὰ “καλλιεργήσῃ τὸ ἔδαφος” καὶ θὰ διανοίξῃ τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἔλευσι τοῦ Τελικοῦ Ἀντιχρίστου, ὀλίγον μόνον χρόνον προτοῦ αὐτὸς τελικὰ ἐμφανισθῇ, ἰδιαζόντως πλέον, στὴν οἰκουμένην (Ἀποκ. κ´ 1-3).

(γ) Ἡ ὁριστικὴ καὶ αἰωνία κάθειρξις τοῦ διαβόλου στὴν ἀτελεύτητον Κόλασι: Αὐτὴ θὰ πραγματοποιηθῇ ἀμέσως, μετὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Θὰ συμβῇ δηλαδὴ κατὰ τὴν Ἐσχάτην Ἡμέραν τῆς Κρίσεως, ὅπου καὶ ἡ Τελεσίδικη καὶ Ὁριστικὴ καταδίκη τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ ἡ δικαία Κρίσις τοῦ Σύμπαντος Κόσμου (Ἀποκ. κ´, 10).

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 132-141, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 1111-1115.