ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἡ Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας Θ΄.

Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Ἀδιαλείπτως προσευχόμενος

καὶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι μελετητὴς

τῶν θεοπνεύστων νοημάτων τῶν Γραφῶν

*

Μίσος γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, φανατισμὸς ἐναντίον της καὶ διωγμοὶ ἐναντίον τῶν ὀρθοδόξων, βασανιστήρια, ἀκόμα καὶ ἀνθρωποκτονίες, ἀποτελοῦν μιὰ συνεχῆ αἱματοβαμμένη κόκκινη γραμμὴ ἀπὸ τότε, ποὺ ἐμφανίστηκαν οἱ ὀπαδοὶ τῶν μισαλλοδόξων αἱρέσεων. «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς». Ἄνετα μποροῦμε νὰ ποῦμε στοὺς «ὀπαδοὺς τοῦ Πάπα», τοὺς ποικιλώνυμους «προτεστάντες» (λεγομένους διαμαρτυρομένους) καὶ τοὺς ἄλλους αἱρετικούς: «Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς» (Λουκ. θ´, 55).

Αἰτία γιὰ ὅλες τὶς παρεκκλίσεις τῆς λεγομένης «λατινικῆς ἐκκλησίας», δηλαδὴ τοῦ Παπισμοῦ, ὅπως καὶ ὅλων τῶν πλανῶν, εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Μιὰ ἐκδήλωσι τέτοιας ὑπερηφάνειας, εἶναι ἡ θέλησι κι ἡ ὁμολογία τοῦ Πάπα, ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐξοβελίσῃ τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν, καὶ νὰ διακηρύττῃ πὼς τάχα αὐτὸς εἶναι ἡ πραγματικὴ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καί, κατὰ συνέπεια, ἀναφύεται ἡ διακήρυξί του πὼς εἶναι… «ἀλάθητος»! Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ξεκινᾷ ὁ κατήφορος. Ξεκινοῦν ὅλες οἱ καταπιέσεις, ποὺ ἐξασκεῖ ὁ παπισμὸς μέσα στὴν ῥοὴ τῆς Ἱστορίας. Ἔτσι ξεκίνησε ἡ καταπίεσι τῆς σκέψεως καὶ τῆς ἀληθινῆς πίστεως, ἡ στέρησι τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας τόσο στὴν πίστι ὅσο καὶ στὴν ζωὴ τῶν ὀπαδῶν του καὶ γενικὰ παντοῦ, ὅπου ὁ πάπας ἀκούμπησε τὸ βαρύγδουπό του χέρι. Ἀπὸ ἐδῶ ξεκίνησαν τὰ αἱρετικὰ δόγματα, ἡ ὑποκρισία κι ἡ ποικίλη πανουργία στὴ σκέψι, στὸν λόγο καὶ τὴν πρᾶξι. Ἀπὸ ἐδῶ ἄλλαξαν οἱ διάφοροι κανόνες καὶ τὰ τυπικὰ γιὰ τὴν μετάνοιαν καὶ τὴν ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτιῶν, τὸ περίεργο δόγμα γιὰ τὴν τάχα «περισσεύουσα ἀξιομισθία τῶν ἁγίων», ἡ σκοτεινὴ βιομηχανία τῆς παραγωγῆς «ἁγίων» τῆς δυτικῆς «ἐκκλησίας» χωρὶς νὰ ὑπάρχουν οἱ ὄντως γνήσιες καὶ ἅγιες προϋποθέσεις, ὅπως π.χ. ἡ Ὀρθόδοξη Πίστι, ἡ ἀληθινὰ καὶ ἀποδεδειγμένα ἁγία ζωή, τὰ χαριτόβρυτα ἅγια λείψανα, τὰ θαύματα, ἀκόμη καὶ μετὰ τὸν (βιολογικὸν) θάνατον, καὶ πλεῖστα ὅσα ἄλλα σημεῖα τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ ἐδῶ ξεκινᾶ «πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ» (Β´ Κορ. ι´, 5) καὶ κάθε μορφὴ ἐναντιώσεως στὸν Θεό, κάτω ἀπὸ τὸν παραπλανητικὸ μανδύα τῆς εὐσέβειας καὶ τοῦ ζήλου γιὰ δῆθεν μεγαλύτερη δόξα τοῦ Θεοῦ!

*

Ἀπὸ τὸ τεῦχος 142-149, Μάιος, 2020 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σ. 1075-1097.

(συνεχίζεται)