Ὁ ὑμνωδὸς τοῦ Κανόνα, Κοσμᾶς ὁ μελῳδός, τονίζει ὅτι βρίσκεται σὲ ἀπορία κάθε ἀγγελικὴ καὶ ἀνθρώπινη γλῶσσα καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπαινέσῃ τὴ Θεοτόκο. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ νοῦς, ἀπὸ τὸν ὁποῖο πηγάζει κάθε νόημα καὶ κάθε λόγος καθὼς καὶ οἱ ὑπερκόσμιοι νόες, δηλαδὴ τὰ Σεραφεὶμ καὶ Χερουβὶμ καὶ ὅλος ὁ ἀγγελικὸς κόσμος ἱλιγγιᾶ στὸ νὰ ἐγκωμιάζῃ τὴν Παναγία. Ἡ Θεοτόκος μὲ τὸ νὰ εἶναι ἀγαθὴ καὶ τοῦ ὑπεραγάθου καὶ φιλανθρώπου Θεοῦ μητέρα, δέχεται τὴν πίστιν, μὲ τὴν ὁποίαν οἱ πιστοὶ προσφέρουν τοὺς ὕμνους αὐτούς. Ἡ Δέσποινα γνωρίζει τὸν ἔνθεο καὶ θερμὸ πόθο, τὸν ὁποῖο τρέφουν οἱ πιστοὶ στὶς ψυχές τους πρὸς αὐτή. Ἡ ὑπέρμαχος στρατηγὸς εἶναι προστάτις τῶν Χριστιανῶν, γι’ αὐτὸ τολμοῦμε νὰ τὴν μεγαλύνουμε.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου