Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Πολλοὶ αἱρετικοὶ ἀνὰ τοὺς
αἰῶνες ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Τὸ
1054 μ.Χ. ἀποσχίζονται ὁριστικὰ οἱ παπικοὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τὸν 16ο
αἰώνα στὴν Γερμανία ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος ἰδρύει τὸν Προτεσταντισμό, ὡς ἀντίδραση
πρὸς τὴ Ρωμαϊκὴ αἵρεση. Θέση τοῦ Λούθηρου ἦταν ὅτι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου
εἶναι ἀποτέλεσμα μόνο τῆς Θείας Χάρης καὶ τῆς πίστης καὶ ὄχι τῶν ἀγαθῶν ἔργων.
Γι’ αὐτὸ ἀντέδρασε στὸ θεσμὸ τοῦ συγχωροχαρτιοῦ, ποὺ ἔδινε τότε ἡ παπικὴ αἵρεση,
γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Κύρια πίστη τῶν Προτεσταντῶν ἦταν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι
ὁ μόνος μεσολαβητὴς μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, μόνη αὐθεντία εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή,
μόνο ἡ πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ εἶναι ἀρκετὴ γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ὅτι ἡ δόξα ὠφείλεται
ἀποκλειστικὰ στὸν Θεὸ καὶ ὄχι στοὺς ἁγίους ἢ σὲ ἀνθρώπους.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου