Ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτη Περὶ Προσευχῆς ΙΓ΄.

* * *

Ὡραιότερη ὥρα γιὰ νὰ φύγη κάποιος ἀπὸ τούτη τὴν πρόσκαιρη ζωή, εἶναι τὸ νὰ τοῦ συμβῆ αὐτὸ, ἐνῷ προσεύχεται! Μεταβαίνει αὐτὸς πάραυτα, ἐκ τῶν προσκαίρων, καὶ διὰ “τοῦ θανάτου”, εἰς τὴν αἰώνιον Ζωή!

(Σημειωτέον ὅτι ἡ ῥῆσι αὐτὴ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μας Γερμανοῦ, λειτούργησε καὶ ὡσὰν προφητεία γιὰ τὴν ἰδικήν του προσωπικὴ πορεία τῆς ζωῆς του.

“Ἔφυγε”, ὡς γνωστόν, ὁ ἅγιός μας Γέροντας, ἄγνωστος μεταξὺ ἀγνώστων, τὸ ἀπόγευμα τῆς 31ης Αὐγούστου, 1982, τὴν τελευταία δηλαδὴ ἡμέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ ἡμέρα ἀφιερωμένη κατ᾽ ἐξοχὴν στὴν Ὑπερευλογημένη Θεοτόκον, τὴν ὁποίαν ὑπερευλαβεῖτο ὁ μακαριστὸς Γέροντάς μας Γερμανός. Καὶ τοῦτο συνέβη ἐνῷ ἐπέστρεφε μετὰ ἀπὸ ὁλοήμερη σκληρὴ ἐργασία, στοὺς ἐλαιῶνες τῆς Μονῆς μας.

Ὁδηγῶντας τὸ τρακτέρ, κατέπεσε σὲ ἀπότομη χαράδρα, ὅπου βρῆκε, μονάχος κι ἀβοήθητος, θάνατο μαρτυρικό. 

* * *

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».