Στὶς 24 Μαρτίου 1947 ἡ καμπάνα τῆς
Ἐκκλησίας τοῦ χωριοῦ κτυποῦσε, γιὰ νὰ διαλαλήσῃ ἕνα θαῦμα, ποὺ ἔγινε∙ οἱ
εἰκόνες τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Παναγίας μητέρας του δάκρυζαν. Ἴσως ἦταν καὶ αὐτὸ
ἕνα προμήνυμα τοῦ μαρτυρίου τοῦ π. Γεωργίου, ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε. Στὶς 27
Μαρτίου βράδυ, ὅταν ὅλο τὸ χωριὸ κοιμότανε, γύρω στοὺς πενῆντα ὁπλισμένους κομμουνιστὲς-συμμορῖτες
τοῦ ΕΛΑΣ, μὲ ἀρχισυμμορίτη τὸν καπετὰν Φαρμάκη[1], ἄνθρωπο μὲ πολὺ κακούργα
ἔνστικτα, συνέλαβαν τὸν π. Γεώργιο καὶ μὲ βρισιὲς καὶ βλαστήμιες τὸν πῆραν στὸν
σταῦλο τῶν ζώων καὶ ἄρχισαν νὰ τὸν κτυποῦν μὲ λύσσα καὶ βαναυσότητα. Ὁ
κακοποιημένος π. Γεώργιος ζητοῦσε ἐπίμονα λίγο νερὸ γιὰ νὰ σβήσῃ τὴν τρομερή
του δίψα. Ἡ πρεσβυτέρα του προσπάθησε νὰ τοῦ δώσῃ λίγο νερό, ἀλλὰ οἱ ἄθεοι
κομμουνιστὲς-ἀντάρτες ἄρπαξαν με βιαιότητα τὸ νερὸ καὶ τὸ ἔριξαν στὸ
κακοποιημένο σῶμα τοῦ ἱερέα. Τότε ἄρχισαν νὰ ξυλοκοποῦν τόσο τὸν π. Γεώργιο ὅσο
καὶ τὴν πρεσβυτέρα του μέχρι ἀναισθησίας. Το μαρτύριο αὐτὸ κράτησε δύο ὥρες.
[1] Ἂς σημειώσουμε ὅτι ὁ καπετὰν Φαρμάκης κακοποίησε καὶ σκότωσε βάναυσα πάνω ἀπὸ ἑκατὸ Ἕλληνες πατριῶτες. Τὸ Σεπτέμβρο τοῦ 1974 δόθηκε γενικὴ ἀμνηστία καὶ ἔτσι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1977 ἐπέστρεψε, ἀμετανόητος ὅμως, ἀπὸ τὸ παραπέτασμα, ὅπου εἶχε καταφύγει, στὴ Μεγάρχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου