Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ B΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἄν ἀκολουθήσουμε τὸ ἴδιο στὴν ἴδια σειρὰ στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, θὰ δοῦμε πόσο ἀναγαία εἶναι ἡ προσευχὴ σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις, πῶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς βοηθεῖ νὰ προσευχώμαστε, πῶς ὅλοι ὀφείλουμε νὰ προσευχώμαστε «ἐν Πνεύματι», πόσο ἀναγκαία γιὰ τὴν προσευχὴ εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ γαλήνη καὶ εἰρήνη καὶ πόσο ἀναγκαῖο εἶναι τὸ νὰ προσευχώμαστε «ἀδιαλείπτως». Ἐν κατακλείδι θὰ μπορούσαμε νὰ παρατηρήσωμε ὅτι ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ προσευχώμαστε ὄχο μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ συνάνθρωπό μας[1].

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς βοηθεῖ ἐπίσης σὲ ὅλες τὶς ἀδυναμίες μας, καὶ ἀπαλύνει τοὺς κόπους καὶ τοὺς πόνους καὶ τὶς θλίψεις μας. Εἰδικώτερα δέ, ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε πῶς πρέπει νὰ προσευχηθοῦμε καὶ τί νὰ ζητήσουμε στὴν προσευχή μας, αὐτὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα μεσιτεύει μὲ τὸ παραπάνω γιὰ ἐμᾶς, ἐμπνέει στὶς καρδίες μας στεναγμοὺς ἱερῆς κατανύξεως, ποὺ δὲν εἶναι δυαντὸν νὰ ἐκφρασθοῦν μὲ λόγια καὶ οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑψώνουν πρὸς τὸν Θεό[2].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. «Οἱ περιπέτειες ἑνὸς προσκυνητοῦ», μτφρ. Παντελεήμονος Καρανικόλα (μητρ. Κορίνθου), ἐκδ. Παπαδημητρίου ²⁰2006, σσ. 202-203.

[2] Βλ. Ρωμ. 8, 26: «Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαιες ἡμῶνˑ τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα καθ’ ὃ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις».