Οὐνία, ὁ Δούρειος ἵππος τοῦ παπισμοῦ Z΄.

του Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

        Ὁ ρουμάνος ὁμολογητὴς π. Ἰωάννης τὸ 1776 ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Καλύτερα νὰ πεθάνω στὴ φυλακή, παρὰ νὰ ἀφήσω τὴ δοξασμένη πίστη μου»[1].

        Ἐντὸς τῶν πλαισίων τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, ποὺ ἔλαβε χώρα στὴ Βιέννη (Ἰανουάριος 1990) καὶ Μόναχο (’Ιούνιος 1990), σὲ δύο ἐπίσημα κείμενα, ὅλα τὰ μέλη τῶν δύο ἐπιτροπῶν μετὰ ἀπὸ ἔντονη ἀντιπαράθεση θέσεων καὶ ἐπιχειρημάτων, κατέληξαν στὸ νὰ καταδικάσουν τὴν Οὐνία, ὡς μιὰ μεσαιωνικὴ μέθοδο ἑνώσεως τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν. Ἡ Οὐνία ἀντὶ νὰ βοηθήσῃ στὴν προσέγγιση, μεγάλωσε τὶς διαιρέσεις καὶ ἄνοιξε μεγαλύτερες πληγές.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 

Μεταλληνὸς Γεώργιος (πρωτοπρ.), Οὐνία, πρόσωπο καὶ προσωπείο, Ἡ Οὐνία χθὲς καὶ σήμερα, ἐκδ. Ἀρμός, Ἀθήνα 1999³.

---

[1] Στὴ Ρουμανία οἱ οὐνῖτες καταδίωκαν τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς.