Ἡ Θεοτόκος ἀφοῦ γέννησε τὸν Ἰησοῦ καὶ
βίωσε ἕνα τέτοιο θαῦμα, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει σκέψη ἢ ἐπιθμία γιὰ νὰ ἔλθῃ σὲ
γαμικὴ σχέση μὲ τὸν Ἰωσήφ; Πῶς θὰ καταδεχόταν (ἡ Θεοτόκος) τὴ συνένωση μὲ ἄνδρα,
ἐνῷ γέννησε τὸ Θεὸ καὶ γνώρισε τὸ θαῦμα μὲ τὴν πείρα τῶν σημείων, ποὺ ἔχουν ἀκολουθήσει.
Μὴ βλασφημεῖς∙ ὄχι μόνο δὲν εἶναι γνώρισμα συνετῆς σκέψεως νὰ σκέφτεται τέτοια,
πόσο μᾶλλον καὶ νὰ τὰ κάνῃ[1].
Ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος τέλος οὐδέποτε ἀμφισβήτησε
τὶς ἰδιότητες τῆς Θεοτόκου σὰν Θεοτόκος καὶ Ἀειπάρθενος. Ὅμως ἀπέρριψε τὶς πρεσβεῖες
καὶ μεσιτεία τῆς Θεοτόκου πρὸς τὸν Θεό. Παρόμοια καὶ ὁ Ζβίγγλιος καὶ ο Καλβῖνος
ἀπέρριπταν τὴν ἐπίληση τοῦ ὀνόματος τῆς Θεοτόκου. Ὁ Καλβῖνος ἀπέρριπτε κάθε τιμὴ
πρὸς τὴ Θεοτόκο, χαρακτηρίζοντας αὐτὴ τὴν τιμὴ σὰν εἰδωλολατρεία, σὲ ἀντίθεση
πρὸς τοὺς παπικούς, οἱ ὁποῖοι ὑπερτιμοῦσαν τὴν Θεοτόκο, ἐκφράζοντας αὐτὴ τὴν ὑπερβολικὴ
τιμὴ μὲ τὸ δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεως.
[1] Βλ. Χρ. Ἀνδρούτσου, Δογματική, Ἰωάννης Δαμασκηνός, σ. 173. Βλ. ἐπίσης Ἀνδρέου Θεοδώρου, Ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα συμβολικά, ἔκδ. Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἑλλάδος, 2016, σσ. 115-117.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου