Ὁ γέροντας Γαβριὴλ ὡς ἁγιογράφος B΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

Ὡς ἁγιογράφος ἦταν πολὺ ταλαντοῦχος καὶ προικισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὸ χάρισμα τῆς φιλοτεχνήσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ὡς πιστὸς ὑπηρέτης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, αὔξησε τὸ χάρισμα του καὶ τελειοποιήθηκε κοντὰ στὴν συνοδεία τῶν Παχωμαίων στὴν ἁγιογραφία.

Τὶς εἰκόνες του χαρακτηρίζει τὸ λαμπερὸ πρόσωπο, μὲ τὸν ὡραῖο γλυκασμό, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ εἰκόνες τῶν διδασκάλων του, ἀδελφῶν Παχωμαίων. Ὁ ἴδιος φρόντισε νὰ μεταλαμπαδεύσει τὸ χάρισμα, ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος, καὶ σὲ ἄλλους μαθητές του, ἀντίθετα πρὸς ἄλλους σύγχρονούς του ἁγιογράφους, οἱ ὁποῖοι ἐπιμελῶς ἔκρυβαν τὴν «τέχνη» τους.

Οἱ εἰκόνες του ἀναβλύζουν τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν ἁγιότητα του βίου τοῦ σεπτοῦ μας γέροντα, ἀρχιμ. Γαβριήλ. Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι πολλὲς φορὲς τὰ προσωπικὰ βιώματα τοῦ ἁγιογράφου διαφαίνονται στὶς εἰκόνες. Αὐτὸ συνέβαινε καὶ στὸν γέροντα Γαβριήλ. Ἡ προσωπικὴ ἁγιότητα τῆς ὅλης του ζωῆς διαφαίνεται στὶς εἰκόνες, ποὺ μὲ πολλὴ εὐλάβεια φιλοτεχνοῦσε.

Ἂς ἔχουμε τὴν εὐχή του.