14. Με
την πτώση του ανθρώπου ολόκληρη η κτίση
υποτάχθηκε στη φθορά και στον θάνατο και συστενάζει και συνωδίνει με τον
άνθρωπο, ζητώντας και αναμένοντας την
ελευθέρωσή της. Επειδή όλη η κτίση παλαιώθηκε και μολύνθηκε από την πτώση και
την αμαρτία του ανθρώπου, κατά τη συντέλεια του κόσμου, είναι αναγκαίο να
διαλυθεί, να καταστραφεί και να κατακαεί, χωρίς να σημαίνει, ότι θα
εξαφανισθεί, προκειμένου να ανακαινισθεί, να ανακατασκευασθεί και να
μεταποιηθεί. Τότε όλη η κτίση θα είναι
πνευματική και άϋλη και θα είναι το πνευματικό κατοικοιτήριο του αναστημένου
ανθρώπου, που το σώμα του θα είναι
πνευματικό και άϋλο, χωρίς ανάγκη οποιουδήποτε υλικού πράγματος.
Οι Άγιοι, έχοντας μέσα τους τη Χάρη του Θεού, βιώνουν απο τώρα την ανάστασή τους και την ανάπλαση της κτίσης, γι’ αυτό μπορούν και περιγράφουν τις αλλαγές και ανακαινίσεις της κτίσης, που θα γίνουν στη συντέλεια του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου