Ερωτήσεις και απαντήσεις Α΄.

        Ποία είναι η σχέση μεταξύ έκτρωσης και αντισύλληψης στον γάμο;

        Η έκτρωση δολοφονεί την ήδη υπάρχουσα ανθρώπινη ζωή, ενώ η πραγματική αντισύλληψη εμποδίζει τη δημιουργία της νέας ζωής. Παρά τη διαφορά αυτή, η αντισύλληψη όχι μόνο δεν αποτελεί για τους συζύγους την πανάκεια στην πρόληψη της έκτρωσης, αλλά από μια άποψη έχει αρνητική επίδραση και στο θέμα αυτό. Τούτο οφείλεται στο ότι στην κοινωνία μας επικρατεί δυστυχώς κοινή φιλοσοφία, τόσο για την αντισύλληψη, όσο και για την έκτρωση: Ότι δηλαδή οι σύζυγοι έχουν δήθεν απόλυτο και ανεξάρτητο από αρχές δικαίωμα καθορισμού του αριθμού των παιδιών τους, κυρίως μέσω της αντισύλληψης ή, εάν αυτή αποτύχη, μεσώ της έκτρωσης. Δηλαδή η έκτρωση θεωρείται η φυσική προέκταση της αποτυχούσας αντισύλληψης (αντί του να συστήνεται τουλάχιστον ή εκ των υστέρων αποδοχή του «εκ λάθους» συλληφθέντος παιδιού). Αντίθετα, η Ορθόδοξη Δογματική διδάσκει ότι η ανεμπόδιστη τεκνογονία και η χριστιανική ανατροφή των παιδιών συνιστούν ένα από τους κορυφαίους σκοπούς του γάμου. Επομένως οι χριστιανοί σύζυγοι δεν μπορούν να παραθεωρούν τον ύψιστο και άγιο αυτό σκοπό «εική και ως έτυχε». Εξ άλλου ο Θεός έθεσε και βιολογικούς νόμους στο γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα, που επιφέρουν κατά τρόπο φυσιολογικό την αραίωση των γεννήσεων: Δηλαδή τον συστηματικό θηλασμό και τη φυσιολογική μείωση της γυναικείας γονιμότητας με την αύξηση της ηλικίας. Για τους πιστούς συζύγους ο καθορισμός του αριθμού των παιδιών τους αφήνεται με απόλυτη εμπιστοσύνη στο άγιο θέλημα του Θεού.

(συνεχίζεται)