4. Μέσα από τα κείμενα της νεκρώσιμης ακολουθίας αναπτύσσεται το ανθρωπολογικό δόγμα, το οποίο προσεγγίζοντας και ερμηνεύοντας το οι Πατέρες της Εκκλησίας, μας πληροφορούν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε, κατά προσταγή του Θεού, εκ του «μή ὄντος», ως ψυχοσωματική ολότητα, με την ψυχή να συνέχει όλο το σώμα, καθιστώντας έτσι τον όλο άνθρωπο αθάνατο, και τοποθετήθηκε στον Παράδεισο με σκοπό να βασιλεύει όλων των κτισμάτων, εξ αιτίας της προίκας του «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν». Το «κατ’ εἰκόνα» αποτελεί το «ἐν ἐνεργείᾳ» δώρο του Θεού, που προσδιορίζεται στον νου, το λογικό και το αυτεξούσιο του ανθρώπου, με τα συνεπακόλουθα χαρίσματά του, που, αν τηρηθούν και αυξηθούν με ακρίβεια, οδηγούν στο «ἐν δυνάμει» δώρο του Θεού που είναι το «καθ’ ὁμοίωσιν», δηλαδή στην κατά χάριν θέωση. Η ψυχή δημιουργήθηκε κατά χάριν λογική, ασώματη και αθάνατη, το δε σώμα δημιουργήθηκε επιδεκτικό και της φθοράς και της αφθαρσίας, με δυνατότητα να φθάσει και αυτό στην αθανασία, αφού πρώτα αξιοποιήσει το «κατ’ εἰκόνα» και αγωνισθεί για το «καθ’ ὁμοίωσιν».
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου